معنی تباده تباده (اِ) بی فکر و تأمل با هم خطبه و جز آن خواندن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تباده خطبه و شعر، ارتجال آنها و تباده دو تن در شعر، تجاری آن دو در آن. (از اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
