حالت و چگونگی پیوسته. شحشح. مقابل گشادگی. مقابل جدائی و بین. مقابل گسستگی و انفصال: و کیفیت هر اندامی و گردانی و سبکی و گشادگی و پیوستگی و نرمی و سختی هر یک از گونۀ دیگر است. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). هر که را با اختری پیوستگی است مرورا با اختر خودهم تکی است. مولوی. قبوه، پیوستگی میان دو لب. تهود، پیوستگی جستن بر هم. (منتهی الارب) ، اتصال. (دانشنامۀ علائی). اتحاد. اتفاق. یکی شدن: به پیوستگی جان خریدم همی جز این نیز چاره ندیدم همی. فردوسی. همی تخت زرین کمینگه کنید ز پیوستگی دست کوته کنید. فردوسی. شنیدم ز پیوستگی هرچه گفت ز پاکان که او دارد اندر نهفت. فردوسی. نگه کرد مرغ اندرآن خستگی بجست اندرو روی پیوستگی. فردوسی. میان دو تن جنگ و کین افکند بکوشد که پیوستگی بشکند. فردوسی. چو جوید کسی راه پیوستگی هنر باید وشرم و آهستگی. فردوسی. که بر شاه ایران کمین ساختی به پیوستگی در بد انداختی. فردوسی. به پیوستگی بر گوا ساختند چو زین شرط و پیمان بپرداختند. فردوسی. به پیوستگی چون جهان رای کرد دل هر کسی مهر را جای کرد. فردوسی. ، مواصلت. وصول. وصله. (منتهی الارب). وصال. وصلت: بخون نیز پیوستگی ساختم دل از کین ایران بپرداختم. فردوسی. با خاندان بزرگ پیوستگی کرده بود چون بوالنصر ز خودی. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 529). در آن حال که با رودابه دختر شاه کابل پیوستگی خواست کرد... (چهار مقاله). و اندر آن شهر از قرابت کیستت ؟ خویشی و پیوستگی با چیستت ؟. مولوی. صلۀ رحم، با خویشان پیوستگی کردن، نظام، نظم: چو این کرده باشد که کردیم یاد سخن را بپیوستگی داد داد. فردوسی. ، استمرار. دیمومت. ادامه. استدامه. دوم. بقا. تسلل. سلسله. ابدیت. دوام: شادیش باد و کامروائی و مهتری پایندگی سعادت و پیوستگی ظفر. فرخی
