امر) امر از پیراستن، زینت دهنده باشد که سرتراش و باغبان است چه کسی که شاخهای زیادتی درخت راببرد او را بستان پیرا گویند، (برهان)، پیراینده، پرداختن و مستعد کردن، (برهان)، - اورنگ پیرای: برستم رکابی روان کرده رخش هم اورنگ پیرای و هم تاج بخش، نظامی، - چمن پیرای: ز اصل برگذرد شاخ و سایه دار شود ز یکدگر چو جدا کردشان چمن پیرای، سپاهانی (از شرفنامه)، - بستان پیرای: برده رضوان ببهشت از پی پیوسته گری در تو هر فضله که انداخته بستان پیرای، انوری، پوست پیرای، پوستین پیرای و جز آنها، رجوع به پیراستن شود
