معنی پلکان پلکان (پِلْ لَ / لِ) پله های متوالی از پائین به بالا ساخته و آن جمع پله است. نردبان و زینه پایه. (آنندراج). مرقات. رجوع به پله و پلگان شود: نهد چو خرمی فصل را بطاق بلند ز پلکان چنار است نردبان بهار. ملاطغرا (از آنندراج) لغت نامه دهخدا
