معنی بلکعه

بلکعه(اِ)

بریدن چیزی را. (منتهی الارب) ، شی ٔ اندک، عافیت، طعام عروسی. (منتهی الارب) ، تجمل: ماأحسن بلله. (از منتهی الارب) ، خصب و فراوانی و حاصلخیزی، زیرا آن از آب می باشد. (از ذیل اقرب الموارد از لسان) ، باد شمال سرد. (از ذیل اقرب الموارد از تاج)