معنی بکر بکر (بَ) مأخوذ از تازی، کلمه مبهم است: عمر وزید و بکر مانند فلان و فلان. فلان و بهمان: گفت آری گر وفا بینم نه مکر مکرها بس دیده ام از زید و بکر. مولوی. تا زاهد عمر و بکر و زیدی اخلاص طلب مکن که شیدی. (گلستان) لغت نامه دهخدا
