نام رودخانه ایست. (برهان) (ناظم الاطباء) : چون نمد همچو دیبه شد چه علاج چاره چه غرقه را برود برک ؟ خسروی (از فرهنگ اسدی). مؤلف گویند: این لغت و این مثال و این معنی همه غلط در غلط است. مصراع اول چنین باید باشد: ’چون نمک خود تبه شود چه علاج’ و در مصراع دوم نیز رود برک (بضم باء) است به معنی وسیلۀ قطع و بریدن رودخانه یا قایق رودخانه ستارۀ سهیل. (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء). پرک. (فرهنگ فارسی معین) مکانی خوفناک در راه فارس که به امن آباد اشتهار دارد دهی از دهستان بهند بخش شوسف شهرستان بیرجند. کوهستانی و معتدل. سکنۀ آن 176 تن. آب آن از قنات و محصول آنجا غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و مالداری است. راه مالرو دارد. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 9)
