معنی برک
- برک (بَ)
- اشتران اهل حواء و جز آنها که شبانگاه بخوابگاه بازگردند. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). شتران اهل خبا و غیر آن ها که شبانگاه بخوابگاه بازگردند یا گروه شتران فروخفته یا شتران بسیار. (منتهی الارب). بارک. بارکه. (منتهی الارب) (آنندراج). ج، بروک. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء).