معنی برک برک (اِ فَ) آواز که از شکستن انگشتان آید. (یادداشت مؤلف) : التفقیع، برک از انگشتان بیاوردن. (تاج المصادر بیهقی)قسمی از گلیم. (برهان) (فرهنگ فارسی معین) (ناظم الاطباء). لغت نامه دهخدا
