معنی بدیهت بدیهت (بَ هََ) بدیهه. - بربدیهت، بی اندیشه: گفت (خواجه احمد) بنده نیز بیندیشد آنگاه آنچه او را فراز آید باز نماید که بر بدیهت راست نیاید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 258). و رجوع به بدیهه و بدیهه شود لغت نامه دهخدا
