معنی باماوردی
- باماوردی (وَ)
- ابوالقاسم عبیدالله بن مبارک حسن بن طراد باماوردی ساکن قطیعۀ عجم در باب الازج بغداد. وی در حدود سال 539 هجری قمری تولد یافت و بسال 615هجری قمری درگذشت. عبیداﷲ و برادرش عبدالرحیم هر دو معروف به ’ابنی القابله’ بودند. (از معجم البلدان)