از مشاهیر شعرای پارسی گوی هندوستان که در اوایل قرن 12 هجری قمری در لکنهوبدنیا آمد. وی دردربار محمدشاه گورکانی بود و درجوانی درگذشت. درنظم و نثر و حسن خط مهارت داشت. دو منظومه موسوم به ’رموز الطاهرین’ و ’مرآت الجمال’ و دیوانی دارد. اثر دیگرش ’گلستان اسرار’ است. از اوست: شعله زد عشق جسم و جان مرا شمع سان سوخت استخوان مرا به غمش سوختم چو دیوانه داد خاکسترم نشان مرا. (از قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1202)
