معنی باغ باغ (غِنْ) طلب کننده. طالب. ج، بغاه و بغیان. (تاج العروس) (اقرب الموارد). - جمل باغ، لایلقح. (از اصمعی بروایت تاج العروس). شتری که باردار نگرداند ناقه را. (ناظم الاطباء). لغت نامه دهخدا
