معنی باثعه باثعه (ثِ عَ) تأنیث باثع: شفه باثعه، لب سرخ و سطبر از غلبۀ خون نزدیک به انشقاق رسیده. (منتهی الارب) (آنندراج) لغت نامه دهخدا
