بابا، پدر، اب، والد، مقابل مام، مادر، که بعربی والد گویند و به این معنی بلغت زند و پازند با بای فارسی باشد، حکیم سنائی گفته: هر دو را در جهان عشق طلب پارسی باب دان و تازی اب، (از جهانگیری)، بفتح اول به الف کشیده و سکون موحده تحتانی بمعنی پدر باشد و در لغت زند و پازند بمعنی اول (پدر) بجای موحدۀ تحتانی آخر بای پارسی آمده، (هفت قلزم)، مؤلف آنندراج آرد: بمعنی پدر آمده است، خاقانی گفته: مرا گریز ز خانه بخانقاه بود چو کودکی که بمادر گریزد از بر باب، خواجه جمال الدین سلمان در مرثیۀ امام حسین علیه السلام آرد: در حق باب شما آمد علی بابها هر کجا فصلی درین بابست در باب شما، باب بزرگوارت، اجداد نامدارت دانسته اند بر خود انفاس من همایون،
