گویا از ترکی جغتائی آد، نام + تاش، هم، همنام، سمی ّ، و آن را آداش نیز گویند: گر کار بنام استی از آتاشی عمّر فرزند تو با عمّر بودستی هموار، ناصرخسرو، آتاش عبادلۀ مغتفره، (راحهالصدور راوندی)، ای آنکه تراست ملک آتاش با دیو و پری بزیر خاتم، (راحهالصدور راوندی، در مدح سلیمان بن محمد بن ملکشاه)، پشت دین بوالمظفر آن شاهی کآمد آتاش شاه پیغمبر، (از راحهالصدور راوندی)، روانش از روضۀ رضوان و فرضۀ جنان تماشای آن میکند که آتاش او بشادکامی حکم می راند و ... (راحهالصدور راوندی) نامی است که امروز بولایت ارّان (جزئی از آذربایجان قدیم) داده اند نام شعبه ای از هری رود. (نزهه القلوب)
