ماه اول بهار سریانی، (السامی فی الاسامی)، ماه هفتم از سالهای سریانی است میان شباط و نیسان که ابتدای سال از ایلول ماه اول خزان باشد، نام ماه اول بهار است از سال رومیان و بودن آفتاب در برج حوت، (برهان قاطع) : ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید وجه می میخواهم و مطرب که میگوید رسید، حافظ، ماه ششم از ماههای رومیه، (قاموس فیروزآبادی)، مدت ماندن آفتاب در برج حوت که به هندش چیت نامند و آن ماه اول از ربیع است، (مؤیدالفضلاء)، آذر و آذار، ماه سوم از سالهای مسیحی، (اقرب الموارد)، و آن را اذار بفتح همزه هم گفته اند: آن پرّ نگارینش بدو بازنبندند تا آذرمه بگذرد وآید آذار، منوچهری، منم آذار وتو نوروز خرم هرآیینه بود این هر دو با هم، (ویس و رامین)، آنی که پدید آمد در باغ شریعت از عدل تو آذار و ز احسان تو نیسان، ناصرخسرو، ای درت ز بی برگان چون شاخ در آذر وی دلت ز بخشیدن چون باغ در آذار، سنائی، این هنوز اول آذار جهان افروز است باش تا خیمه زند دولت نیسان و ایار، سعدی، آذار ببرد آب رخ آذر و کانون وز دردسر هر دو امان داد جهان را، سلمان ساوجی
