معنی یسیره - جستجوی لغت در جدول جو

خطهای از هم گشادۀ کف دست. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از فقه اللغه فراء ص 39) ، داغ دو ران. ج، ایسار. (منتهی الارب) (آنندراج) ، خطهای داغ در رانها. ج، ایسار. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

یسره

(یُ رَ)

آسانی و بهره مندی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

یسیر

(یَ)

اسیر. یتیم. این کلمه در جملۀ اتباعی یتیم یسیر متداول است و شاید اصل کلمه اسیر نیز همین کلمه باشد و در ترجمه تفسیر طبری کلمه یسیر مکرر به معنی اسیر آمده است. (یادداشت مؤلف). این کلمه هم اکنون در آذربایجان به صورت اتباع هم با کلمه اسیرآید (به صورت اسیر یسیر) و هم با کلمه یتیم (به صورت یتیم یسیر البته به کسر یاء اول) : و گفت هیچکس را با این یسیران و این خواسته ها کاری نیست. (ترجمه تفسیر طبری). و رجوع به یسر و یسیری شود.
- یسیر گرفتن، اسیرگرفتن: و نگذاشت که یک نفر آدمی یسیر گیرند چنانکه لشکریان یک چهارپای از آن شهر بیرون نیاوردند. (تاریخ غازانی ص 44)

لغت نامه دهخدا

یسیر

(یَ)

آسان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (دهار) (غیاث) (مهذب الاسماء). سهل. هین. آسان خوار. مقابل دشخوار. مقابل دشوار. (یادداشت مؤلف).
- یسیر کردن، آسان کردن. سهل گردانیدن:
بر تو یسیر کرد خداوند کار تو
ایزد کناد کار همه بندگان یسیر.
منوچهری.
گروهی بی حساب اندرشوند و گروهی را حساب یسیر کنند و گروهی رابه شفاعت تو ببخشند. (کشف المحجوب هجویری ص 296).
، اندک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (دهار) (غیاث). کم. قلیل. بکی. نزر. نزیر. نذر. منزور. مقابل کثیر. (یادداشت مؤلف) : طبع بهیمی را که داعیۀ بی خویشتنی و مهیج خلیعالعذاری است از خود دور می گرداند و آن در مدتی یسیر تیسیر می پذیرد. (سندبادنامه ص 54) ، قمارباز. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

یسیر

(یُ سَ)

ابن عمرو، مخضرم است یعنی جاهلیت و اسلام را دریافته. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سیره

(تَ)

راندن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سیره

(رَ / رِ)

پرنده ای است از جنس گنجشک و مانند جل و بلبل خوش آواز. (برهان) (انجمن آرای ناصری). مرغکی است خوش رنگ و خوش آواز. (آنندراج). اطراغولیدیطس. (بحر الجواهر)

لغت نامه دهخدا

سیره

(سُ یَ رَ)

بسیارسیر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

یسیری

(یَ)

اسیری. اسارت: گفت چرا اندر ماه حرام این کاروان را بزدی و این جماعت را بکشتی و قومی به یسیری بردی. (ترجمه تفسیر طبری). و رجوع به یسیر شود

لغت نامه دهخدا

مسیره

(مَ رَ)

تأنیث مسیر. مدت سیر: بینهما مسیره یوم، أی مسافه سیر یوم، یعنی میان آن دو به اندازۀ سیر کردن روزی است. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). راه: مسیره یوم و لیله، رفتن یک شباروزه. (دهار). در حدیث است: نصرت بالرعب مسیره شهر. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اسیره

بقول جغرافی نویسان عرب نام کوهی است در ماوراءالنهر درخطۀ شاشی. اصطخری گوید در این کوه معادن طلا، نقره، قلع، فیروزه و کانهای دیگر و نیز یک نوع سنگ سیاه (شاید زغال سنگ باشد) یافت شود. (قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

اسیره

(اُ سَ رَ)

نامی از نامهای مردان عرب

لغت نامه دهخدا

اسیره

(اَ رَ)

ابن عمرو انصاری مکنی به ابوسلیط بدری. صحابی است. واژه ی صحابی به عنوان یک اصطلاح تخصصی در علم رجال، برای افرادی به کار می رود که با پیامبر دیدار داشته اند، به اسلام گرویده و تا پایان عمر خود، ایمانشان را حفظ کرده اند. این افراد در گسترش اسلام و ایجاد تمدن اسلامی سهم به سزایی داشته اند. بررسی زندگی صحابه به فهم بهتر آموزه های اسلامی کمک می کند.

لغت نامه دهخدا

کسیره

(کَ رَ)

کسیر. (اقرب الموارد).
- شاهکسیره، گوسپندی که یکی از دست و پای آن شکسته شده باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به کسیر شود.
- ناقه کسیره، ناقهکسیر. (اقرب الموارد). رجوع به کسیر شود

لغت نامه دهخدا

عسیره

(عُ سَ رَ)

یوم العسیره، یوم العشیره است به شین معجم که آن را یوم العسیره به سین مهمل نیز ضبط کرده اند ولی با شین اصح است. (از مجمع الامثال میدانی). رجوع به عشیره شود

لغت نامه دهخدا

مسیره

(مُ سَیْ یَ رَ)

تأنیث مسیر. عقاب مسیره، عقاب مخطط. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسیره

(صَ)

سیر. مسیر. سیروره. تسیار. رفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و رجوع به مسیر و سیر شود

لغت نامه دهخدا

یساره

(یَ رَ)

فراوانی و بسیاری. (ناظم الاطباء) ، آسانی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، توانگری. (منتهی الارب) (آنندراج) (دهار). فراخی عیش. یسار. (از یادداشت مؤلف)