- یبس
خشک شدن، خشکی، کنایه از دارای خلق و خوی جدّی و غیر صمیمی
معنی یبس - جستجوی لغت در جدول جو
- یبس (کَ تَ)
خشک شدن پس از تری. (از اقرب الموارد)
- یبس (کِ)
خشک گردیدن. (از منتهی الارب) (آنندراج). خشک شدن پس از تری. (از اقرب الموارد). خشک شدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی) (دهار) (غیاث اللغات) (ترجمان علامۀ جرجانی)
- یبس (یَ)
خشک سپس تری. (از منتهی الارب) (آنندراج). خشک. یابس، مرد اندک نیکی. قلیل الخیر. (از اقرب الموارد)
- یبس (یَ بَ)
خشک اصلی که گاهی تر نگردیده باشد و گویند جای تر که خشک شود. و منه قوله تعالی: فاضرب لهم طریقاً فی البحر یبساً. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، امراءه یبس، زن بی خیر که هیچ نیاید ازوی. (منتهی الارب) (آنندراج). زنی که از وی خیری نیاید. (از اقرب الموارد) ، شاه یبس، گوسفندبی شیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)
- یبس (یَ بِ)
خشک پس از تری. (از اقرب الموارد). خشک. (منتهی الارب)
- یبس (یُ)
خشکی. (زمخشری). ناروانی (در شکم). مقابل لین.
- یبس بودن مزاج، خشک بودن و عمل نکردن معده. (یادداشت مؤلف).
- یبوست. و رجوع به یبوست شود
- یبس بودن مزاج، خشک بودن و عمل نکردن معده. (یادداشت مؤلف).
- یبوست. و رجوع به یبوست شود
- یبس (یُبْ بَ)
جمع واژۀ یابس. (ذیل اقرب الموارد). رجوع به یابس شود
- یبس
خشک شدن، خشک گردیدن، خشکی، یبوست
- یبس ((یُ))
خشکی، بدخلق، بدمعاشرت
- یبس
خشک
متضاد: لین
متضاد: لین
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
هشتادمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۴۲ آیه
اعمی
اخم کردن، رو ترش کردن، اخم، چین و شکنی که هنگام نارضایتی، عصبانیت یا فکر کردن بر پیشانی و ابرو می افتد، تجهّم، ترش رویی، عبوس، سخت رویی، تندرویی
اعمی
اخم کردن، رو ترش کردن، اخم، چین و شکنی که هنگام نارضایتی، عصبانیت یا فکر کردن بر پیشانی و ابرو می افتد، تجهّم، ترش رویی، عبوس، سخت رویی، تندرویی
زندان، بازداشتن، زندانی کردن، بازداشت
حبس ابد: در علم حقوق نوعی حبس که محکوم باید تا آخر عمر در زندان باشد
حبس مؤبد: در علم حقوق نوعی حبس که محکوم باید تا آخر عمر در زندان باشد، حبس ابد
حبس انفرادی: در علم حقوق نوعی حبس که محکوم باید در مدت زندانی بودن جدا از سایر زندانیان باشد
حبس با اعمال شاقه: در علم حقوق نوعی حبس که محکوم باید در مدت زندانی بودن کارهای دشوار انجام بدهد
حبس بول: عارضه ای که در آن انسان نمی تواند ادرار کند، مسدود شدن مجرای ادرار، شاش بند، حبس البول
حبس تادیبی: در علم حقوق حبس برای جنحه که مدت آن چند ماه و حداکثر سه سال است
حبس تکدیری: در علم حقوق حبس برای بزه های کوچک از دو تا ده روز
حبس مجرد: در علم حقوق نوعی حبس که محکوم باید در مدت زندانی بودن جدا از سایر زندانیان باشد، حبس انفرادی
حبس ابد: در علم حقوق نوعی حبس که محکوم باید تا آخر عمر در زندان باشد
حبس مؤبد: در علم حقوق نوعی حبس که محکوم باید تا آخر عمر در زندان باشد، حبس ابد
حبس انفرادی: در علم حقوق نوعی حبس که محکوم باید در مدت زندانی بودن جدا از سایر زندانیان باشد
حبس با اعمال شاقه: در علم حقوق نوعی حبس که محکوم باید در مدت زندانی بودن کارهای دشوار انجام بدهد
حبس بول: عارضه ای که در آن انسان نمی تواند ادرار کند، مسدود شدن مجرای ادرار، شاش بند، حبس البول
حبس تادیبی: در علم حقوق حبس برای جنحه که مدت آن چند ماه و حداکثر سه سال است
حبس تکدیری: در علم حقوق حبس برای بزه های کوچک از دو تا ده روز
حبس مجرد: در علم حقوق نوعی حبس که محکوم باید در مدت زندانی بودن جدا از سایر زندانیان باشد، حبس انفرادی
سیسنبر، گیاهی شبیه نعناع، با برگ های خوش بو، گل های سفید مایل به سرخی و تخم های ریز شبیه تخم ریحان که در قدیم آن را برای معالجۀ عقرب گزیده به کار می بردند
سوسنبر، سه سنبل، هرفولیون
سوسنبر، سه سنبل، هرفولیون
برغست، گیاهی بیابانی و خودرو مانند اسفناج با برگ های درشت و گل های ریز سفید یا سرخ رنگ که مصرف خوراکی دارد و خام و پختۀ آن خورده می شود
پژند، هنجمک، هجند، مجّه، مچّه، بلغس، بلغست، ورغست، فرغست
پژند، هنجمک، هجند، مجّه، مچّه، بلغس، بلغست، ورغست، فرغست
(یَ بَ)
لغت نامه دهخدا
گیاهی باشد صحرایی شبیه به اسفناج و آن را در آشها کنند و به عربی غملول خوانند. (برهان) (آنندراج). برغست:
چنان است کارم تباه و تبست
که نبود مرا نانخورش جز یبست.
فرید احول (از جهانگیری)
چنان است کارم تباه و تبست
که نبود مرا نانخورش جز یبست.
فرید احول (از جهانگیری)
(اَ بَ)
لغت نامه دهخدا
خشک. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، شتابانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مُ یَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
خشک کننده. (ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف) ، (اصطلاح پزشکی) خشکی مزاج آورنده. خشک کننده طبیعت و مزاج. یبوست آور: و البردی مبرد فی الدرجه الثانیه میبس مقبض. (تذکرۀ ابن البیطار ص 87)
سیاه، دوساب شیره گروه مردم بسیار بارانی آسمان بارانی شیره خرما دوشاب خرما، شیره انگبین
