معنی ہوائی - جستجوی لغت در جدول جو

ہوائی

دیکشنری اردو به فارسی

توائی

(تَ)

فراهم آمدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اجتماع قوم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شوائی

(شَ)

کری و ناشنوایی. (آنندراج). در برهان شوایی ضبط شده است. شاید دگرگون شدۀ ناشنوائی باشد. و رجوع به شوا و شوایی شود

لغت نامه دهخدا

روائی

(رَ)

رجوع به روایی شود

لغت نامه دهخدا

دوائی

(دَ)

دوایی. به زیادت یاء مزیدعلیه، و این تصرف فارسیان متأخر است و در قدیم نبود. (از آنندراج) (از غیاث). منسوب به دوا. طبی. (ناظم الاطباء). دارویی. منسوب و مربوط به دوا. که خاصیت دارو دارد. رجوع به دارویی شود، معتاد به الکل. الکلی

لغت نامه دهخدا

لوائی

(لَ)

مشهور به بابا سلطان قلندر. اصلاً از مردم قم است. در عهدشاه عباس ماضی در تکیۀ حیدری خانه چهارباغ اصفهان پوست نشین بوده، مثنویی دارد که این دو بیت از اوست:
عربی در میان مکه و شام
کسب اسباب مینمود مدام
بهر تحصیل مال و کسب هنر
از حضر رخت بست سوی سفر.
_ (l50k) _
(از قاموس الاعلام ترکی)
از مردم سبزوار. در عهد اکبرشاه به هندوستان رفت و مورد اکرام و احسان او واقع شد. وی در 979 هجری قمری درگذشت. این بیت او راست:
در پیش غیر از آن نکنم گفتگوی تو
تا جای در دلش نکند آرزوی تو.
(از قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

هوائی

(هََ)

رجوع به هوایی شود

لغت نامه دهخدا

نوائی

(نَ)

نوایی. رجوع به نوایی شود

لغت نامه دهخدا

وائی

ضرورت و بایست، (از آنندراج)، لزوم و وجوب، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا