معنی گوهرکوه - جستجوی لغت در جدول جو

گوهرکوه(گَ/ گُو هََ)

لغت نامه دهخدا

گوهره

(دخترانه)

نام روستایی در نزدیکی کرمانشاهان

فرهنگ نامهای ایرانی

گوهرکان

(گَ / گُو هََ)

نام محلی است در فاصله چهار فرسخ و نیم شمال باشت. (فارسنامۀ ناصری ص 271)

لغت نامه دهخدا

ورکوه

(وَ رَ گُ)

برکوه که شهری است از عراق عجم و ابرقو معرب آن است. (برهان) (از انجمن آرا). رجوع به ورکوه و ابرقوه شود

لغت نامه دهخدا

گوهره

(گَ / گُو هََ گُ لَ)

دهی است از دهستان چمچال بخش صحنه شهرستان کرمانشاهان. واقع در26هزارگزی جنوب باختری صحنه و 3هزارگزی شمال شوسۀ کرمانشاهان به هرسین. محلی دشت و هوای آن سردسیر و معتدل و سکنۀ آن 270 تن است. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول عمده آن غلات، توتون و حبوب و شغل اهالی زراعت است. راه مالرو دارد. تابستان از راه فراش اتومبیل میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

گوکوه

یا گاوکوه، یکی از دیه های شاه کوه و ساور (مازندران) است، رجوع به ترجمه مازندران و استرآباد رابینو ص 169 شود

لغت نامه دهخدا

گهرکده

(گُ هََ کَ دَ / دِ)

مخفف گوهرکده. رجوع به همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

گوهرده

(گَ / گُو هََ)

دهی بوده است متعلق به دودانگه از دههای هزارجریب ساری. (از مازندران و استرآباد رابینو ص 122 بخش انگلیسی و ص 164 ترجمه فارسی)

لغت نامه دهخدا

دورکوه

به معنی ابرکوه است، (فرهنگ جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

کوه کوه

بسیار زیاد، فراوان، (فرهنگ فارسی معین)، از سر تا پا، (ازآنندراج)، کوه تاکوه، (ناظم الاطباء)، پشته پشته، تپه تپه، برآمدگیها و برجستگی های بسیار بلند:
تلی گشته هر جای چون کوه کوه
برش چشمۀ خون ز هر دو گروه،
فردوسی،
به هر جای بد توده چون کوه کوه
ز گردان ایران وتوران گروه،
فردوسی،
به هم بر فکندندشان کوه کوه
ز هر سو به دور ایستاده گروه،
فردوسی،
نخست لدروه کز روی برج و بارۀ آن
چو کوه کوه فروریخت آهن و مرمر،
فرخی،
خون روان شد همچو سیل از چپ و راست
کوه کوه اندر هوا زین گرد خاست،
مولوی،
کنم وصف پیلان گردون شکوه
که کیف خیالم رسد کوه کوه،
یحیی کاشی (از آنندراج)،
مگر ابدال چرخ این کوه دیده
که بانگش کوه کوه از سر پریده،
سالک قزوینی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گوهررود

(گَ / گُو هََ)

نام شعبه ای از شعبه های سفیدرود گیلان است. (فرهنگ جغرافیایی کیهان ص 68)

لغت نامه دهخدا

گوهرآور

(چَ / چِ رَ / رِ زَ)

آورندۀ گوهر. پدیدارسازندۀ گوهر. بوجودآورندۀ گوهر:
گاوی کنند و چون صدف آبستن اند لیک
از طبع گوهرآور و عنبرفکن نیند.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

گوهرکشی

(گَ / گُو هََ کَ / کِ)

عمل گوهرکش. حمل گوهر:
غنی کرد گردنکشان را ز گنج
ز گوهرکشی لشکر آمد به رنج.
نظامی.
مکلل به گوهر قبایی پرند
چو پروین به گوهرکشی ارجمند.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گوهرکنی

(گَ / گُو هََ کَ)

عمل گوهرکن:
به گوهرکنی تیشه را تیز کن
عروس سخن را شکرریز کن.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گوهرگون

(گَ / گُو هََ)

مانند گوهر. بسان گوهر. چون گوهر. همانند گوهر:
گاه گوهرپاش گردد گاه گوهرگون شود
گاه گوهربار گردد گاه گوهرخر شود.
فرخی

لغت نامه دهخدا

گوهروه

(گَ / گُو هََ)

گل مژه. (شعوری ج 2 ص 328). دانه و سرخی که بر روی یکی از پلکهای چشم پدید آید

لغت نامه دهخدا

گورکوه

ده کوچکی است از دهستان سیریک بخش میناب شهرستان بندرعباس واقع در 30000 گزی خاور میناب، سر راه مالرو بشاگرد به میناب، سکنۀ آن 40 تن است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

گوهرکده

(گَ / گُو هََ کَ دَ / دِ)

خانه گوهر. جای گوهر. آنجا که گوهر باشد یا گوهر نگه دارند:
کلکم چو ز خط عقدنگار آید گویی
گوهرکده ها در دل تاریک مداد است.
طالب آملی (از بهار عجم)

لغت نامه دهخدا

گوهرکوه تپه

(گَ / گُو هََ رَ)

تپۀ گوهرکوه در جنوب جبال پیر شوران واقع شده و جبال پیر شوران یا سیاه بند در قسمت غربی سرحد قرار گرفته است و از شمال به جنوب امتداد دارد و ناحیۀ سرحدی را از لوت کرمان جدا میکند. (از جغرافیایی طبیعی کیهان ص 56)

لغت نامه دهخدا

گوهرکده

آنجا که گوهر باشد یا گوهر نگهدارند جای جواهر: کلکم چو ز خط عقد نگار آید گویی گوهرکده ها در دل تاریک مداد است. (طالب آملی)

فرهنگ لغت هوشیار

گوهرکش

کشنده گوهر حامل جواهر: گشاد از گوش گوهرکش بسی نعل سم شبدیز را کرد آتشین لعل. (نظامی)، دارای گوهر، دست برنجن گوهر نشان دستبند مرصع

فرهنگ لغت هوشیار