معنی گهرآگین - جستجوی لغت در جدول جو

گهرآگین

لغت نامه دهخدا

مهرآگین

(دخترانه)

همراه با محبت

فرهنگ نامهای ایرانی

مهرآذین

(دخترانه)

مرکب از مهر (خورشید) + آذین (آرایش)

فرهنگ نامهای ایرانی

شهرآگیم

(پسرانه)

حاکم شهر، نام یکی از سپهسالاران مازندران

فرهنگ نامهای ایرانی

زهرآگین

زهرآلود، زهردار، آمیخته به زهر

فرهنگ فارسی عمید

گوهرآگین

آنچه در آن جواهر نشانده باشند

فرهنگ فارسی عمید

گوهرآگین

(گَ / گُو هََ)

گوهرنشان. هرچیز که در آن جواهر نشانده باشند. (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج) (مؤید الفضلاء). مرصع به گوهر. پر از گوهر. آراسته به گوهر:
چو پخته شود تلخ شیرین شود
به دانش سخن گوهرآگین شود.
ابوشکور.
همان طشت زرین و سیمین بدی
چو زرین بدی گوهرآگین بدی.
فردوسی.
رکابش دو زرین دوسیمین بدی
همان هریکی گوهرآگین بدی.
فردوسی.
که او را به مشکوی زرین برند
سوی خانه گوهرآگین برند.
فردوسی.
همی بر تو شفیع آرم ثنای گوهرآگین را
ثنای میرعالم یوسف بن ناصرالدین را.
فرخی.
ده غلام و ده کنیز ترک... و بر اسبانی سوار بودند که زین های گوهرآگین داشتند. (تاریخ سیستان).
زده بر میان گوهرآگین کمر
درآورده پولاد هندی به سر.
نظامی.
بر اورنگ زر شد شه تاجور
زده بر میان گوهرآگین کمر.
نظامی.
نهاده گوهرآگین حلقه در گوش
فکنده حلقه های زلف بر دوش.
نظامی.
لعلش چو عقیق گوهرآگین
زلفش چو کمند تاب داده.
سعدی.
، کنایه از مردم شجاع و دلاور و پهلوان باشد. (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج) (بهارعجم) (شعوری)

لغت نامه دهخدا

زهرآگین

(زَ)

زهرآلوده و دارای زهر. (ناظم الاطباء). آمیخته به زهر. زهرآلود. سمی. (فرهنگ فارسی معین). زهردار. زهرآلود. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
نه شکنجی که بود زهرآگین
نه شکنجی که بود دوغ آگنج.
سوزنی (یادداشت ایضاً)

لغت نامه دهخدا