معنی گنیزی - جستجوی لغت در جدول جو

گنیزی(گُو سُ)

لغت نامه دهخدا

دارویی طبی که برای رفع سوء هاضمه به کار می رود، تباشیر فرنگی

(گِ)

بسان گشنیز. بمانند گشنیز، ورقی از اوراق بازی که خالهای آن بشکل برگ گشنیز است. ورق قمار که بر آن صورت گشنیز نقش است: تک خال گشنیزی. دو لوی گشنیزی. ده لوی گشنیزی

لغت نامه دهخدا

گریزی

(گَ)

دهی است از دهستان شهرنوبالا ولایت باخرز بخش طیبات شهرستان مشهد، واقع در 48هزارگزی شمال باختری طیبات. هوای آن معتدل و دارای 247 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و تریاک و بنشن و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

منیزی

(مَنْ یَ)

طباشیر فرنگی. تباشیر فرنگی. (یادداشت مرحوم دهخدا). فرمول آن اکسید منیزیوم است. حاجی منیزی که به عنوان دارو به کار می رود کربنات قلیایی منیزیم است. منیزی سیال محلولی از بی کربنات منیزیم است. (فرهنگ اصطلاحات علمی)

لغت نامه دهخدا

گیزی

در گیلان نام تنگرس باشد و آن درختچه ای است که برگهای آن برای دام زهراست، میوۀ آن در پزشکی به عنوان مسهل به کار میرودو اگر آن را با آهک بیامیزند رنگ سبزی میدهد که در نقاشی مصرف میشود، این درختچه برای آرایش باغها خوب است، چوب آن سبک و نرم و پشت گلی است، زغال آن در باروت سازی به کار میرود و از آن پرچین خوبی میسازند، درجنگلهای شمال ایران خصوصاً در لاهیجان و نور فراوان است، (جنگل شناسی ج 1 صص 260-216) رجوع به تنگرس شود

لغت نامه دهخدا

گنیز

(گُ)

پرخور و شکم پرست. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا