معنی گنبدگر - جستجوی لغت در جدول جو

گنبدگر

لغت نامه دهخدا

گندگی

گنده بودن، درشتی، ستبری

فرهنگ فارسی عمید

گنبدی

به شکل گنبد، خیمۀ کوچکی که بر یک ستون استوار شود، نوعی جست و خیز

فرهنگ فارسی عمید

گندگی

بدبویی، بوی بد دادن

فرهنگ فارسی عمید

گنبد گل

کنایه از غنچۀ گل

فرهنگ فارسی عمید

نمدگر

نمدمال، آنکه شغلش درست کردن نمد است، نمدساز

فرهنگ فارسی عمید

گنبدسرا

(گُمْ بَ سَ)

خانه ای که گنبد داشته باشد. خانه ای که بشکل گنبد است. خانه ای که گنبدی ساخته شده:
سوی گنبدسرای غالیه فام
پیش بانوی هند شد بسلام.
نظامی (هفت پیکر ص 147).
آمد از گنبد کبود برون
شد به گنبدسرای صندل گون.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گنبدان

(گُمْ بَ)

دهی است از دهستان خدابنده لواز بخش قروۀ شهرستان سنندج که در 26000گزی جنوب خاور گل تپه و 7000گزی خاور راه شوسۀ همدان به بیجار واقع شده است. هوای آن سرد و سکنه اش 500 تن است. آب آن از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوبات، انگور، صیفی و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است که در تابستان از راه خوشاب اتومبیل میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

گنبدآب

(گُمْ بَ دِ)

کنایه از حباب و آن شیشه مانندی باشد که به وقت باریدن باران بر روی آب بهم برسد. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گنبدآذر

(گُمْ بَ دِ ذَ)

آتشکده. (مزدیسنا چاپ 1 ص 189) :
سوی گنبد آذر آرید روی
به فرمان پیغمبر راستگوی.
دقیقی.
چهارم ورا نام نوش آذرا
کجا گرد اوگنبد آذرا.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

گنبدجق

(گُمْ بَ)

دهی است از دهستان جعفرآباد فاروج بخش حومه شهرستان قوچان که در 20هزارگزی شمال باختری قوچان و 9هزارگزی جنوب راه شوسۀ قدیمی قوچان به شیروان واقع شده است. هوای آن سردسیر و سکنه اش 400 تن است. آب آن از رودخانه است. محصولش غلات و انگور و شغل اهالی زراعت و مالداری و صنایع دستی آنان قالیچه بافی و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

گنبدلی

(گُمْ بَ)

دهی است از دهستان جرگلان بخش مانۀ شهرستان بجنورد که در 48هزارگزی شمال باختری مانه و 4هزارگزی جنوب راه شوسۀ بجنورد به حصارچه واقع شده است. هوای آن گرم و سکنه اش 100 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و مالداری و صنایع دستی آنان قالیچه بافی و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

گنجدار

(گَ)

نام نوایی و صوتی است از موسیقی. (برهان) (آنندراج) (جهانگیری) (شعوری ج 2 ص 297). این بیت را از منوچهری دامغانی شاهد آورده اند:
دو گوشت همیشه سوی گنجدار
دو چشمت همیشه سوی اهوران.
’فرهنگ نظام’ ولی این بیت در دیوان چ کازیمیرسکی (ص 100) و چ دبیرسیاقی (ص 62) بدین صورت آمده و اصح است:
دو گوشت همیشه سوی گنج گاو
دو چشمت همیشه سوی احوران.
(حاشیۀ برهان قاطع چ معین)

لغت نامه دهخدا

گوبدار

نوعی خرما در جیرفت، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

گنبد گل

(گُمْ بَ دِ گُ)

غنچۀ گل. (برهان) (غیاث اللغات) (آنندراج) :
فریب گنبد نیلوفری مخور که کنون
اجل چو گنبد گل برشکافدش عمدا.
خاقانی.
قمری گفتا ز گل مملکت سرو به
کاندک بادی کند گنبد گل را خراب.
خاقانی.
رجوع به گنبده گل شود، پیالۀزرین. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گنبدار

(گُمْ بَ)

دهی است از بخش قصرقند شهرستان چاه بهار که در 20000 گزی شمال قصرقند، کنار راه مالرو قصرقند به چانف واقع شده است. هوای آن گرم مالاریایی و سکنه اش 100 تن است. آب آن از رودخانه تأمین میشود. محصول آن غلات، برنج، خرما، لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

آن دگر

(دِ گَ)

دیگری. والاّخر:
هر دو یک گوهرند لیک بطبع
این بیفسرد وآن دگر بگداخت.
رودکی

لغت نامه دهخدا

گنجدار

(چُ)

خزینه دار. (شعوری ج 2 ص 2972). خزانه دار. (ناظم الاطباء) ، صاحب گنج. متمول. غنی:
همه کدخدایند مزدور کیست
همه گنج دارند گنجور کیست ؟
فردوسی.
سر گنجداران پر از بیم گشت
ستمکاره را دل به دو نیم گشت.
فردوسی.
گنجداران فزون ز حد شمار
گنج بر گنج ساختند نثار.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گنبده

گنبد، غنچه گل. غنچه گل: گنبد نیلوفری گنبده گل شود پیش سنانت کزوست قصر ممالک متین. (خاقانی)، پیاله کاسه، نوعی جست حیوانات (آهو اسب و غیره)

فرهنگ لغت هوشیار

آن دگر

دیگری

فرهنگ لغت هوشیار

نمدگر

آنکه پشم و کرک را بمالد و نمد سازد. چون یار جفا پیشه نمد مال بود ما پیر نمد پوش و قلندر باشیم. (مجمع الاصناف. نسخه نفیسی متعلق بکتابخانه مرکزی دانشگاه شماره 620)

فرهنگ لغت هوشیار