معنی گرنگ در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان مرکزی بخش خوسف شهرستان بیرجند، واقع در 20 هزارگزی شمال باختری خوسف و 3 هزارگزی شمال راه شوسۀ عمومی خوسف به خور. هوای آن گرم، دارای 17 تن سکنه است. آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

معنی گرنگ در لغت نامه دهخدا

درهم شکسته باشد. (برهان) (آنندراج)

معنی گرنگ در فرهنگ لغت هوشیار

لشکرگاه، میدان جنگ

معنی گرنگ در فرهنگ فارسی معین

لشکرگاه، میدان جنگ

معنی گرنگ - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی گرنگ در فرهنگ لغت هوشیار

لشکرگاه، میدان جنگ

Q: معنی گرنگ در فرهنگ فارسی معین

لشکرگاه، میدان جنگ

گرنگ(گَ)

لغت نامه دهخدا

گرنگ(گِ رِ)

لغت نامه دهخدا

گرنگ

فرهنگ لغت هوشیار

گرنگ((گُ رَ))

فرهنگ فارسی معین

گلرنگ

(دخترانه)

به رنگ گل، شرابی رنگ، به رنگ گل

فرهنگ نامهای ایرانی

گورنگ

(پسرانه)

نام برادر گرشاسپ و پدر نریمان

فرهنگ نامهای ایرانی

زرنگ

زیرک، باهوش، چست و چالاک

فرهنگ فارسی عمید

برنگ

برنج، دانه ای سفید رنگ، از خانوادۀ غلات و سرشار از نشاسته که به صورت پخته خورده می شود، گیاه یک سالۀ این دانه با برگ های باریک که در نواحی مرطوب می روید، کرنج، گرنج، ارز

فرهنگ فارسی عمید

ترنگ

صدای زه کمان هنگام تیر انداختن، برای مثال ترنگ تیر و چاکاچاک شمشیر / دریده مغز پیل و زهرۀ شیر (نظامی۲ - ۱۸۸)، صدای خوردن گرز و شمشیر به سپر و مانند آن

فرهنگ فارسی عمید

پرنگ

برنج، آلیاژی زرد رنگ و مرکب از مس و روی که برای ساختن سماور یا کفۀ ترازو و سینی به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

زرنگ

گلۀ اسب، گروه اسبان، کراع، فسیله، نسیله
درختی کوهی با چوبی سخت و محکم که از آن تیر و نیزه و مانند آن می ساختند، گز، برای مثال چنان بگریم اگر دوست بار من ندهد / که خاره خون شود اندر شخ و زرنگ زگال (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۳۷)

گلۀ اَسب، گروه اَسبان، کُراع، فَسیله، نَسیله
درختی کوهی با چوبی سخت و محکم که از آن تیر و نیزه و مانند آن می ساختند، گَز، برای مِثال چنان بگریم اگر دوست بار من ندهد / که خاره خون شود اندر شخ و زرنگ زگال (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۳۷)

فرهنگ فارسی عمید

برنگ

زنگ، کوبۀ در خانه، کلید، بزنگ، بژنگ

فرهنگ فارسی عمید

کرنگ

کرند، اسبی که رنگ آن میان زرد و بور باشد، کرن، کورنگ، کران

فرهنگ فارسی عمید

پرنگ

جوهر شمشیر، برق شمشیر، تیغ جوهردار، برق و جلا

فرهنگ فارسی عمید

جرنگ

صدای به هم خوردن دو چیز فلزی، چینی یا بلوری، صدای زنگ، برای مثال از آن هوی هوی و جرنگ درای / به کردار طهمورتی کرّه نای (فردوسی - ۳/۳۶۹)

فرهنگ فارسی عمید

فرنگ

از مردم فرنگ، ساخته شده یا نشئت گرفته از کشورهای اروپایی، تهیه شده به سبک اروپایی

فرهنگ فارسی عمید

گرنج

برنج، دانه ای سفید رنگ، از خانوادۀ غلات و سرشار از نشاسته که به صورت پخته خورده می شود، گیاه یک سالۀ این دانه با برگ های باریک که در نواحی مرطوب می روید، برنگ، کرنج، ارز

فرهنگ فارسی عمید

گلرنگ

به رنگ گل، هم رنگ گل سرخ، گل فام
گیاهی یک ساله با برگ های بیضی شکل و گل های نارنجی که گاه به جای زعفران به کار می رود، کاجیره، کاژیره، احریض، کابیشه، بهرم، عصفر

فرهنگ فارسی عمید

گرنج

چین و شکن، گره،
بیغوله، کنج، گوشه، بیراهه، گوشۀ خانه، ویرانه، گوشه ای دور از مردم، بیغله، پیغله، پیغوله

فرهنگ فارسی عمید

درنگ

مقابل شتاب، توقف، تاخیر، دیرکرد، سستی، آهستگی، ثبات و آرام
درنگ کردن: دیر کردن، توقف کردن

فرهنگ فارسی عمید

درنگ

صدایی که از به هم خوردن دو چیز فلزی، بلوری یا چینی برمی آید

فرهنگ فارسی عمید

غرنگ

صدای گریه و ناله، برای مثال مرا گریستن اندر غم تو آیین گشت / چنان که هیچ نیاسایم از غریو و غرنگ (فرخی - ۴۵۳)، نوحه، صدایی که هنگام گریستن در گلو می پیچد، برای مثال به خروش اندرش گرفته غریو / به گلو اندرش بمانده غرنگ (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۳۶)

صدای گریه و ناله، برای مِثال مرا گریستن اندر غم تو آیین گشت / چنان که هیچ نیاسایم از غریو و غرنگ (فرخی - ۴۵۳)، نوحه، صدایی که هنگام گریستن در گلو می پیچد، برای مِثال به خروش اندرش گرفته غریو / به گلو اندرش بمانده غرنگ (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۳۶)

فرهنگ فارسی عمید

آرنگ

رنگ، لون، گونه، روش، همانا، گویی

فرهنگ فارسی عمید

گرنگر

(گِ رَ گُ)

پیر، شاعر نمایشنامه نویس و هجاگوی فرانسوی. متولد در سال 1475م. در کان و متوفی 1538م. از شاهکارهای او بازی های امیر ابلهان است که در ال (1512) نوشته شده. لویی دوازدهم از او این نمایشنامه را علیه ادعاهای پاپ ژول دوم خواسته بوده است

لغت نامه دهخدا