معنی کنگلک در لغت نامه دهخدا

پیراهن. قمیص. (فرهنگ فارسی معین) :، گل کنگلک به دست حسد چاک می زند، برتو چو دید زینت ترلیک زرکشی.، وصاف الحضره (ازفرهنگ فارسی معین).، و رجوع به کنکلک شود

معنی کنگلک در فرهنگ لغت هوشیار

پیراهن قمیص: گل کنگلک بدست حسد چاک میزند برتو چو دید زینت تر لیک زرکشی. (وصاف الحضره. سبک شناسی) مغولی پیراهن

معنی کنگلک در فرهنگ گویش مازندرانی

نام مرتعی در حوزه ی آلاشت واقع در شهرستان سوادکوه

معنی کنگلک - جستجوی لغت در جدول جو

کنگلک(کُ گَ لَ)

لغت نامه دهخدا

کنگلک

فرهنگ لغت هوشیار

کنگلک

فرهنگ گویش مازندرانی

بنگلک

بنه، درخت پستۀ وحشی یا سقّز که از تنۀ آن سقز، از گل و برگ آن رنگ سرخ رنگرزی و از میوۀ روغنی آن ترشی درست می کنند، بوگلک، بوی گلک، چاتلانقوش
بوتۀ گل، درخت گل

فرهنگ فارسی عمید

کنکلک

(کُ کَ لَ)

پیراهن و پوشاکی که ملصق ببدن باشد و بتازی شعار گویند. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس). به مغولی پیراهن را گویند. (آنندراج). رجوع به کنگلک شود

لغت نامه دهخدا

کنجلک

(کُ جُ لَ / کُ لَ)

قالی و پلاس و امثال آن را گویند. (برهان). پلاس و قالی و جز آن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شنگلک

اسم فارسی کرسنه است که به فارسی مشنگ و به هندی ’شر’ نامند. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

کنگلو

(کُ گُ)

دهی از دهستان راستوپی است که در بخش سوادکوه شهرستان شاهی واقع است و 130 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

کنجلک

(کُ جُ لَ)

چین و شکنج رو و اندام. (برهان) (ناظم الاطباء). چین و شکنج و آن را کنجک نیز گفته اند. (آنندراج) (انجمن آرا). چین و شکنج. (فرهنگ رشیدی) (جهانگیری) (فرهنگ نظام) :
چهرۀشان دبّۀ نم یافته
جای بجا کنجلک و خم یافته.
امیرخسرو (از فرهنگ جهانگیری و رشیدی)

لغت نامه دهخدا

بنگلک

(بُ گُ / گَ لَ)

مصغر بنگل است که میوۀ مغزدار باشد که آنرا خورند. (برهان). میوه ای است ریزه که مغزکی دارد و بوگلک و بن کوهی نیز گویند. (رشیدی). نام یک قسم میوه. (ناظم الاطباء). رجوع به بنگل شود

لغت نامه دهخدا

انگلک

(اَ گُ لَ)

مصغر انگل. انگل، انگشت کوچک. رجوع به انگل و انگولک کردن شود

لغت نامه دهخدا

کنجلک

هر چیز در هم کشیده و چین و شکن بهم رسانیده، دست و پایی ک انگشتانش در هم کشیده شده باشد، خمیرنانی که در تنور افتاده و در میان آتش پخته شده باشد

فرهنگ لغت هوشیار