معنی کنام در فرهنگ فارسی عمید

جایگاه حیوانات چرنده و درنده، شبگاه دد و دام، چو یک پاس بگذشت درنده شیر / به سوی کنام خود آمد دلیر (فردوسی - ۲/۲۲)، چراگاه، آشیانه

معنی کنام در لغت نامه دهخدا

آرامگاه و آشیانۀ آدمی و سایر حیوانات چرنده و پرنده و دد و دام و سباع و بهایم. (برهان) (جهانگیری). محل و مکان و آرامگاه آدمی وحیوانات دیگر از درندگان و آشیانۀ مرغ و پرندگان. (انجمن آرا) (آنندراج). آرامگاه آدمی و وحوش و آشیانۀ مرغان. (فرهنگ رشیدی). آرامگاه و خانه آدمی و آشیانۀ بهائم و سباع و دد و همه حیوانات چرنده و پرنده. (ناظم الاطباء). آرامگاه بهایم و آشیانۀ مرغان صحرا. (غیاث). شبگاه شیر و دد و دام و مرغ باشد. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 337). شبگاه و آرامگاه سباع و جوارح طیور. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :، دریغ است ایران که ویران شود، کنام پلنگان و شیران شود.، فردوسی.، همه بوم ایران تو ویران شمر، کنام پلنگان و شیران شمر.، فردوسی.، چو یک پاس بگذشت درنده شیر، به پیش کنام خود آمد دلیر.، فردوسی.، چنانکه میش کند بچه در نشیمن شیر، چنانه کبک نهد خایه در کنام عقاب.، قطران.، در این بیشه زین بیش مگذار گام، که ببر بیان دارد آنجا کنام.، اسدی.، صحن زمین کنام ستور سپاه تست، اوج سپهر ساق ستون خیام تست.، ابوالفرج رونی.، من خاک خاک او که ز تبریزکوفه ساخت، خاکیست کاندر او اسدالله کند کنام.، خاقانی.، ز عدل شامل او بوی آن همی آید، که در کمین گه شیران کنام سازد رنگ.، ظهیرالدین فاریابی.، بسی وادی و غار ویران دراو، کنام پلنگان و شیران در او.، نظامی.،، بیشه و جنگل. (برهان) (ناظم الاطباء)، چراگاه دواب. (برهان). چراگاه. (فرهنگ رشیدی) (غیاث) (جهانگیری). چرانیدن شتر باشد گویند اشتر را به کنام بر یعنی، به چرا بر. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 349) :، چنانکه اشتر ابله سوی کنام شده، ز مکر روبه وز زاغ و گرگ بی خبرا.، رودکی (از لغت فرس ایضاً).، ما را آب چاه بباید خوردن و آب روان و یخ نیابیم و اشتران ایشان به کنام علف توانند شد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 594).، تا بود لوک شب و ترکی روز، زیر این سبزه گردون به کنام.، اثیرالدین اومانی.،، آسایشگاه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). منزل و جایگاه اسیران که شاپور آن را بنا کرده. (از فهرست ولف) :، به اهواز کرد آن سوم شارسان، بدو اندرون کاخ و بیمارسان، کنام اسیرانش کردند نام، اسیر اندر او یافتی خواب و کام.، فردوسی

معنی کنام در فرهنگ فارسی معین

جایگاه و آشیانه حیوانات، چراگاه

معنی کنام در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بیشه، چراگاه، کمینگاه، لانه

معنی کنام - جستجوی لغت در جدول جو

کنام

فرهنگ فارسی عمید

کنام

لغت نامه دهخدا

کنام

فرهنگ فارسی معین

کنام

فرهنگ واژه فارسی سره

کنام

فرهنگ واژه مترادف متضاد

کتام

خانۀ کوچک تابستانی از جنس چوب یا حصیر

فرهنگ فارسی عمید

پنام

روبند، در آیین زردشتی پارچۀ پنبه ای سفید چهارگوشه که زردشتیان هنگامی که موبد در مقابل آتش مقدس اوستا می خواند و مراسم مذهبی به جا می آورد جلو دهان آویزان می کنند و بندهای آن را به پشت سر می بندند، برای مثال بشد بر تخت زر اردای ویراف / پنامی بر رخ و کستیش بر ناف (زراتشت بهرام - مجمع الفرس - پنام)
حرز، تعویذ، چشم پنام، دعایی که برای دفع چشم زخم بنویسند و با خود نگه دارند، پنهام، پنهان، پوشیده، برای مثال با اکابر به مجلس خلوت / گفتگوی پنام می خواهم (کمال الدین اسماعیل - رشیدی - پنام)

روبند، در آیین زردشتی پارچۀ پنبه ای سفید چهارگوشه که زردشتیان هنگامی که موبد در مقابل آتش مقدس اوستا می خواند و مراسم مذهبی به جا می آورد جلو دهان آویزان می کنند و بندهای آن را به پشت سر می بندند، برای مِثال بشد بر تخت زر اردای ویراف / پنامی بر رخ و کُستیش بر ناف (زراتشت بهرام - مجمع الفرس - پنام)
حرز، تعویذ، چشم پنام، دعایی که برای دفع چشم زخم بنویسند و با خود نگه دارند، پنهام، پنهان، پوشیده، برای مِثال با اکابر به مجلس خلوت / گفتگوی پنام می خواهم (کمال الدین اسماعیل - رشیدی - پنام)

فرهنگ فارسی عمید

کناز

کاناز، قسمت انتهایی خوشۀ خرما که به شاخه چسبیده است، کنز

فرهنگ فارسی عمید

منام

خواب، خوابگاه، آنچه انسان در خواب ببیند

فرهنگ فارسی عمید

کلام

قول، سخن، سخنی که مفید معنی تام باشد، عبارت یا جمله ای که از مسند و مسند الیه ترکیب شود و دارای معنی باشد
کلام پهلودار: سخن پهلودار
کلام سمین: مقابل غث، کنایه از سخن استوار و محکم

فرهنگ فارسی عمید

سنام

رکن معظم هر چیز، شریف قوم، بزرگ قوم،
کوهان شتر، کمرگاه، گودبان، گرده بان، گردبان

فرهنگ فارسی عمید

انام

مردم، مخلوقات، آفریده شدگان

فرهنگ فارسی عمید

بنام

نامی، مشهور، معروف، هم نام

فرهنگ فارسی عمید

کدام

کلمۀ استفهام برای پرسش در مورد انتخاب بین دو یا چند چیز، چه کسی؟، چه چیزی؟

فرهنگ فارسی عمید

کناس

رفتگر، جاروب کش، زباله کش، کسی که کارش تخلیۀ چاه مستراح است

فرهنگ فارسی عمید

کنار

میوۀ سدر، درخت سدر، درختی گرمسیری و تناور با برگ های ریز و میوۀ کوچک و خوردنی که برگ آن برای شستشوی مو به کار می رود، شجر النبق، سدره، سدرة المنتهیٰ

فرهنگ فارسی عمید

کناس

جای آهو، آرامگاه آهو، جایی در میان درختان که آهو در آنجا خود را پنهان می کند

فرهنگ فارسی عمید

غنام

چوپان، چوبدار، پروه بر

فرهنگ لغت هوشیار

کتام

تراوش ناپذیری کتامه: راز پوش راز نگاهدار اطاقکی که در جالیز ها و مزارع از تخته و شاخه درختان و حصیر سازند و آن جایگاه نگهبان مزرعه و جالیز است

فرهنگ لغت هوشیار

کرام

بخشنده، جمع کریم، نواخن ها بزرگواری ها ورچ ها، جمع کریم بزرگوار ان بلند همتان: (او چو ذوق راستی دید از کرام بی تکبر راستی را شد غلام) (مثنوی)

فرهنگ لغت هوشیار

کدام

بمعنی چه، کی

فرهنگ لغت هوشیار

کلام

گویش نوله گفت فرستاده چون پیران شنید به کردار باد دمان برمید (شاهنامه) سخن سخون گفتار، سخته شناسی (علم کلام) زمین درشت، گل خشک سخن گفتار. یا کلام الهی. کلام باری. یا کلام باری (حق)، گفتار خدا قرآن: (و دانستن تفسیر کلام باری عزشانه و معانی اخبار رسول صلوات الله علیه و آله لازمست. یا کلام جامع. آنست که شاعر در شعر خود نکات اخلاقی و فلسفی آورد و یا از اوضاع زمان سخن گوید چنانکه قوامی گنجوی گوید: (مویم از غم سپید گشت چو شیر دل ز محنت سیاه گشت چو تار)، (این ز عکس بلا کشید خضاب وان ز راه جفا گرفت غبار)، (ترجمه ابیات براون) یا کلام منثور. نثر. یا کلام مستدام. کلام الهی. یا کلام منطوم. نظم شعر: (بدانکه عروض میزان کلام منظوم است)، یا میان کلامتان شکر. چون خواهند در میان سخن دیگری سخن گویند این جمله را بر زبان آرند. یا کلام نرم کردن، سخن سنجیده و نرم گفتن: (گذشت عمر و نکردی کلام خود را نرم ترا چه حاصل از این آسیای دندانست ک) (صائب)، جمله ای که مفید فایده یا خبری باشد بنحوی که چون گوینده خاموش شود شنونده در انتظار نماند. یا کلام لفظی. عبارت از سخن معمولی است که بوسیله ادای حروفی خاص که دلالت بر معانی مخصوصی که در نفس متکلم است میکند، علمی است که متضمن بیان دلایل و حجج عقلی در باب عقاید ایمانی و رد بر مبتدعان و اهل کفر و ضلالت است. توضیح: این علم زاییده بحثها و مناقشاتی است که از اواخر قرن اول هجری میان مسلمانان درباره مسایل اعتقادی از قبیل توحید و تجسیم و جبر و اختیار و ایمان و کفرو امثال آنها در گرفت و چون طرفداران هر یک ازین مباحث محتاج دلایل برای اثبات عقاید خود بودند و هر استدلالی طبعا نتیجه بحثهای عقلانی است ازین راه برای هر دسته اصول و مباحثی فراهم آمد که علم کلام از آنها تشکیل شد، در وجه تسمیه آن اختلافست: بعضی گویند چون قدیمترین مساله ای که در میان مسلمانان راجع بان اختلاف افتاد و بحث و مناقشه در آن شروع شد مساله کلام الله و خلق قرآنست این علم را بسبب تسمیه به اهم بدین نام نامیدند. برخی دیگر گویند از آنجا که مبنای این علم تنها مناظرات نسبت به عقاید است و نظری بعمل در آن علم نیست آنرا کلام گفته اند. گروهی گویند که اصحاب این علم در مسایلی تکلم کرده اند که گذشتگان از تکلم کرده اند که گذشتگان از تکلم آن خود داری کرده اند لذا بدین نام نامیده شده. سخن با فایده که بنفسه کفایت کند، گفته، گفتار، قول، گفت

فرهنگ لغت هوشیار