- کمبود
کم بودن، نقصان، کمی، آنچه هنگام شمردن یا وزن کردن چیزی از مقدار معین کم بیاید
معنی کمبود - جستجوی لغت در جدول جو
- کمبود(لَ)
کم بودن. کمی. قلت. نقصان، کمبود غذا. کمبود عواید. (فرهنگ فارسی معین). کسر. کم آمد. نقص. نقیصه. منقصت: کمبود خواربار سبب غلاء آن گردید. از این پارچه یک چارک کمبود دارم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- کمبود داشتن،کسر داشتن. به اندازۀ کافی و لازم، موجود نداشتن چیزی.
، چیزی یا پولی که در هنگام تراز کردن حساب یاپرداخت وام کم می آید. (فرهنگستان). در تداول کمبودی استعمال کنند و صحیح نیست. (فرهنگ فارسی معین) ، جای خالی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
- کمبود داشتن،کسر داشتن. به اندازۀ کافی و لازم، موجود نداشتن چیزی.
، چیزی یا پولی که در هنگام تراز کردن حساب یاپرداخت وام کم می آید. (فرهنگستان). در تداول کمبودی استعمال کنند و صحیح نیست. (فرهنگ فارسی معین) ، جای خالی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
- کمبود
نقص، کمبود، کم آمد، کسر
- کمبود((کَ))
کمی، کاستی، چیزی که در هنگام تراز کردن حساب کم آید
- کمبود
عیب، نقص
- کمبود
افت، فقدان، قلت، کمی، محدودیت، نقص
متضاد: بس بود
متضاد: بس بود
- کمبود
نقصٌ
- کمبود
Scarcity
- کمبود
rareté
- کمبود
scarsità
- کمبود
escassez
- کمبود
Knappheit
- کمبود
niedobór
- کمبود
дефицит
- کمبود
дефіцит
- کمبود
escasez
- کمبود
অভাব
- کمبود
کمی
- کمبود
schaarste
- کمبود
ความขาดแคลน
- کمبود
uhaba
- کمبود
kıtlık
- کمبود
希少
- کمبود
稀缺
- کمبود
부족
- کمبود
kelangkaan
- کمبود
कमी
- کمبود
מחסור
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کدخدا، بزرگ ده و محله، دهدار، صاحب و بزرگ خانه، شوهر، مرد زن دار، رئیس قبیله، پادشاه
(مَ)
لغت نامه دهخدا
گرفتار بیماری جگر. (ناظم الاطباء). کسی را گویند که در افعال کبدوی ضعفی باشد بی آنکه ورم یا درد داشته باشد. (از بحرالجواهر) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی را گویند که اندر جگر او آفتی باشد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی) : خداوند جگر ضعیف را مکبود گویند و ضعیفی و درد جگر را کباد گویند. جالینوس می گوید مکبود آن را گویند که افعال جگر او باطل باشد بی آنکه دروی آماسی و ریشی و دبیله ای بود. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
(کَ مَ رَ)
لغت نامه دهخدا
دهی از دهستان راستوپی است که در بخش سوادکوه شهرستان شاهی واقع است و 650 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
(کَ)
لغت نامه دهخدا
کدخدا و رئیس را گویند. (برهان) (آنندراج). کدخدا. رئیس طایفه. (ناظم الاطباء). و آن مصحف کدیور است. این اشتباه رابار اول حافظ اوبهی کرده و این کلمه را در باب الکاف مع حرف الدال آورده است بی شک اوبهی کدیور را کز بود خوانده و برهان هم بتقلید او همین صورت را آورده وهمین معنی را به او داده است. (یادداشت مؤلف). نیزرشیدی همین صورت را یاد کرده است. هم ممکن است اصل کذبود (= کذبد) باشد مرکب از کذ (=کد) به معنی خانه وبد (پسوند اتصاف و نسبت). (حاشیۀ برهان چ معین)
