معنی کلد در لغت نامه دهخدا

جای رست و درشت بی سنگ. (منتهی الارب) (آنندراج). جای رست و درشت بی سنگ ریزه. (ناظم الاطباء). جای سخت بدون ریگ. (از اقرب الموارد)، پلنگ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، پشته یا زمین درشت. (منتهی الارب) (آنندراج). زمین درشت و پشته. (ناظم الاطباء). پشته ها و گویند اراضی درشت و کَلَدَه واحد آن است. (از اقرب الموارد)

معنی کلد در لغت نامه دهخدا

بر یکدیگر گرد آوردن چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج) : کلدالشی ٔ کلداً، گردآورد و فراهم کرد آن چیز را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی کلد - جستجوی لغت در جدول جو

کلد

لغت نامه دهخدا

کلد

لغت نامه دهخدا

کاد

(پسرانه)

نام پسر یعقوب (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

کلل

جغه یا پری که که پادشاهان، سرداران و دلیران در بزم بر دستار یا کلاه می زده اند، جغه

فرهنگ فارسی عمید

کرد

قومی آریایی که در نواحی غربی ایران، عراق، ترکیه و سوریه به سر می برند و به طوایف بسیار تقسیم می شوند، هر یک از افراد این قوم، کنایه از چوپان، چادرنشین

فرهنگ فارسی عمید

کلب

دهان، گرداگرد دهان، پوز، نس، منقار پرنده

فرهنگ فارسی عمید

خلد

همیشگی، بهشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، سبزباغ، باغ خلد، خلدستان، دارالنّعیم، فردوس، جنّت، دارالخلد، علّیین، سرای جاوید، دارالسّرور، دارالسّلام، دارالقرار، رضوان، باغ بهشت، مینو، قدس، دار قرار، باغ ارم، نعیم، فردوس اعلا، اعلا علّیین، گشتا
خلد برین: طبقۀ فوقانی بهشت

همیشگی، بِهِشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، سَبزباغ، باغِ خُلد، خُلدِستان، دارُالنَّعِیم، فِردُوس، جَنَّت، دارُالخُلد، عِلّیین، سَرایِ جاوید، دارُالسُّرُور، دارُالسَّلام، دارُالقَرار، رِضوان، باغِ بِهِشت، مینو، قُدس، دارِ قَرار، باغِ اِرَم، نَعیم، فِردُوسِ اَعلا، اَعلا عِلّیین، گُشتا
خلد برین: طبقۀ فوقانی بهشت

فرهنگ فارسی عمید

کلش

باقی ماندۀ محصولات درو شده در کشتزار

فرهنگ فارسی عمید

جلد

لایۀ محکمی که روی کتاب، دفتر، مجله و امثال آن بکشند یا بچسبانند مثلاً جلد کتاب، جلد دفتر، واحد شمارش کتاب، دفتر، کتابچه و امثال آن،
نسخه، پوشش، جمع جلود،
در علم زیست شناسی پوست، پوست یک پارچۀ بدن حیوان مانند مشک و خیک

فرهنگ فارسی عمید

کلا

گیاه، هر رستنی که از زمین بروید، گیا، گیه، گیاغ، علف، نبات، نبت

فرهنگ فارسی عمید

ولد

فرزند، املای دیگر واژۀ ولد

فرهنگ فارسی عمید

ولد

فرزند، املای دیگر واژۀ ولد

فرهنگ فارسی عمید

ولد

فرزند، املای دیگر واژۀ ولد

فرهنگ فارسی عمید

کبد

سختی، رنج، دشواری، میانۀ چیزی

فرهنگ فارسی عمید

کلب

ویژگی سگ گزنده و مبتلا به هاری
کلب کلب: کلب الکلب، سگ دیوانه و گزنده، سگ هار

فرهنگ فارسی عمید

کلر

عنصر غیرفلزی گازی از گروه هالوژن ها به رنگ زرد، با بوی تند و زننده، که در تهیۀ داروها، موادگندزدا، حشره کش ها و تصفیۀ آب به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

کلدح

(کَدَ)

مرد سخت درشت اندام. (منتهی الارب) (آنندراج) ، گنده پیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). عجوز. (از اقرب الموارد) ، سخت و درشت. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کلده

(کَ لَ دَ)

پاره ای از زمین رست و هی اخص من الکلد. (از منتهی الارب) (آنندراج). واحد کلد یعنی یک قطعه زمین درشت. (ناظم الاطباء).
- ابوکلده، کنیه کفتارنر. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کلده

(کَ دِ)

نام ناحیتی است که بین سواحل دو شط بزرگ دجله و فرات قرار دارد. در حدود چهارهزار سال پیش از میلاد مسیح، در این ناحیه تمدنی درخشان بوجود آمد که از حیث قدمت و شکوه تقریباً همپایۀ تمدن مصر می باشد. (تاریخ آلبر ماله، ترجمه عبدالحسین هژیر ص 63). ناحیتی است که در قدیمترین دورۀ تاریخی یعنی در حدود سه هزار سال قبل از مسیح به دو ناحیه سومر و اکد منقسم شده بود که گاه مجتمعاً تحت لوای واحد رفته و گاه منفرداً هر یک سیر خویش را داشته است. عده پایتختهای این دو ناحیه به یازده می رسید و این بلاد یازده گانه همیشه بر سر حکومت مطلقه با یکدیگر در زد و خورد بوده اند و عاقبت بابل تسلط یافت و درحدود 2100 سال قبل از میلاد حمورابی پادشاه بابل بر مملکت وسیعی سلطنت یافت. در حدود 1250 سال قبل از میلاد سلطنت مطلقه به آشور رسید و سنا خریب و آسوربانی پال در سدۀ 8 و 7 قبل از میلاد حکومت داشته اند و پایتخت آنان نینوا بود. در سال 612 قبل از میلاد نینوا خراب شد و بار دیگر بابل پایتخت گردید و در عهد نبوکد نزر (بخت نصر) دولتی عظیم تشکیل گردید و سرانجام این دولت بسال 539 قبل از میلاد به دست کورش شهریار هخامنشی منقرض گردید. (از حاشیۀ برهان چ معین). همانجاست که امروز عراق عرب گویند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مملکتی است که تقریباً از قرن نهم قبل از میلاد معروف به کلده شد و قبل از آن گذشتۀ مفصلی داشته است. (تاریخ ایران باستان ج 1 ص 113). و رجوع به آسور و بابل و اکد و سومر در همین لغت نامه و تاریخ آلبرمامه و ژول ایزاک ص 63 ببعد شود

لغت نامه دهخدا

کلده

(کَ دَ)

زمین سخت و درشت را گویند. (برهان) (آنندراج). عربی است. (حاشیه برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

کلده

(کَ دَ)

کلده نام شخصی بوده است. (برهان). از اعلام است. نام شخصی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کلدم

(کَ دَ)

درشت و زشت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). درشت. (از اقرب الموارد)