معنی کفران در فرهنگ فارسی عمید

ناسپاسی کردن، نیکی های کسی را نادیده گرفتن، بی دینی، بی ایمانی

معنی کفران در لغت نامه دهخدا

ناگرویدن. (منتهی الارب) (دهار)، ناگرویدگی:، بدین دولت جهان خالی شد از کفران و از بدعت، بدین دولت خلیفه باز گسترده ست شادروان، فرخی.، گر مسلمان بوده عبداﷲ بن سرح از نخست، باز کافر گشته و در راه کفران آمده.، خاقانی.، لیک نفس زشت و شیطان لعین، می کشندت جانب کفران و کین.، مولوی.،، ناسپاسی کردن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی) (ترجمان القرآن). پوشاندن نعمت منعم را با انکار یا با عمل. (از تعریفات جرجانی). ناسپاسی. (غیاث) (آنندراج). ناسپاسی و ناشکری. (ناظم الاطباء). حق ناشناسی. نمک کوری.نمک ناشناسی. کافرنعمتی. ناسپاسی. نان کوری. حرام نمکی. نمک بحرامی. کنود. مقابل شکران. (یادداشت مؤلف) : فمن یعمل من الصالحات و هو مؤمن فلا کفران لسعیه و انا له کاتبون. (قرآن 94/21)، پس هر کس که نیکیها کردو به اﷲ تعالی گروید کردار او را ناسپاسی نیست و ماکردار او را نویسندگانیم. (کشف الاسرار میبدی ج 6 ص 296). گمان نمی باشد... که شتربه سوابق تربیت را به لواحق کفران خویش مقابله روا دارد. (کلیله و دمنه).، - کفران آوردن، ناسپاسی کردن:، اثر نعمت تو برمازان بیشتر است، که توان آورد آن را بتغافل کفران.، فرخی.، - کفران کردن، ناسپاسی کردن. نمک بحرامی کردن:، نعمتی بهتر از آزادی نیست، بر چنین مائده کفران چه کنم.، خاقانی.، - کفران نعمت، ناسپاسی. (آنندراج). ناشکری نعمت. (ناظم الاطباء) : گفتند (سه تن از امراء طاهری) ما مردانیم پیر و کهن و طاهریان را خدمت سالهای بسیار کرده... روا بودی ما را راه کفران نعمت گرفتن. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 248). اگر بهمه نوع خویش را بر او عرضه نکنیم... به کفران نعمت منسوب شویم. (کلیله و دمنه).، - کفران نمودن، ناسپاسی کردن. کفران کردن:، پروردۀ نان تست و از کفر، در نعمت تو نموده کفران.، خاقانی

معنی کفران در فرهنگ لغت هوشیار

ناسپاسی نا سپاسی نا شکری: (از طریق هوا داری و محرمیت بر طرف شده قدم در بادیه غدر و کفران نهاد)، یا کفران نعمت. حق نشناسی نعمت دیگران: عاقبت اسکندر... بشامت کفران نعمت از اندک نفری روی بر تافت