معنی کریب در لغت نامه دهخدا

ابن ابرهه بن الصباح بن مرثد الاصبحی. از تابعین است و در واقعۀ صفین با معاویه بود و در فتح مصر شرکت داشت و در 75 هجری قمری وفات یافت. (از الاعلام زرکلی ج 3 ص 810). مفهوم تابعی در متون اسلامی اشاره به افرادی دارد که با اینکه پیامبر اسلام (ص) را ندیده اند، اما با صحابه زندگی کرده اند، از آن ها دانش گرفته اند و در انتقال آن به نسل های بعد نقش داشته اند. تابعین یکی از حلقه های مهم زنجیره ی سند در علم حدیث به شمار می روند. صداقت، تقوا و علم آنان باعث شده که در منابع حدیثی، نام و روایت هایشان بسیار مورد توجه و استناد قرار گیرد.

معنی کریب در لغت نامه دهخدا

بنوکریب از بطون هواره است و آن قبیله ای است از قبایل بربر. (از صبح الاعشی ج 1 ص 363)

معنی کریب در فرهنگ لغت هوشیار

اندوهگین دلمرده، زمین تهی، غلتک نانوایی، گره گره نی بند نی

معنی کریب در فرهنگ گویش مازندرانی

بزرگ، خان، خویشاوند، فامیل

معنی کریب - جستجوی لغت در جدول جو

کریب

لغت نامه دهخدا

کریب

لغت نامه دهخدا

کریب

فرهنگ لغت هوشیار

کریب

فرهنگ گویش مازندرانی

کریم

(پسرانه)

بخشنده، سخاوتمند، از نامهای خداوند

فرهنگ نامهای ایرانی

کرین

جرثقیل یا کرین (Crane) وسیله ای متحرک، چهار چرخه و مجهز به بازوی تاشویی که در انتهای آن سکویی قرار دارد. روی سکو دوربین قرار می گیرد و فیلم بردار، مدیر فیلم برداری و گاه حتی کارگردان هم پشت آن می نشینند. جرثقیل می تواند به جلو و عقب حرکت کند و بازو هم قادر به بالا و پایین رفتن است. عموما این دستگاه ها، برقی یا هیدرولیکی هستند، برخی از انواع آنها هم با دست راه می افتند. حرکت این وسیله نرم و روان است و میدان عمل وسیعی را در اختیار می گذارد. انواع کوچک این جرثقیل ها را تولیپ می نامند. تولیپ برای فیلم برداری در خارج از استودیو بسیار مفید است

فرهنگ اصطلاحات سینمایی

اریب

کج، خمیده، به صورت کج مثلاً کمد را اریب گذاشته بود
بر (به) اریب: به صورت مایل و کج، برای مثال یک قدم چون رخ ز بالا تا نشیب / یک قدم چون پیل رفته بر اریب (مولوی - مجمع الفرس - اریب)

فرهنگ فارسی عمید

کئیب

اندوهگین، بدحال، دل شکسته

فرهنگ فارسی عمید

کرنب

کلم، کلم سنگ، کلم قمری

فرهنگ فارسی عمید

کریز

خانۀ کوچک، کنج خانه، پر ریختن پرندگان

فرهنگ فارسی عمید

کریچ

خانۀ کوچک، خانه ای که فالیزبانان با شاخه های درخت برای خود درست می کنند، کرچه، گریچ، کومه، کازه

فرهنگ فارسی عمید

ضریب

عددی که نشان دهندۀ مقدار خاصیت یا مشخصه ای است، در ریاضیات عاملی عددی که قبل از یک کمیت مجهول در یک جملۀ جبری قرار می گیرد مثلاً در عبارت y١4 + ٢x٣y٧ + ٢x4، ضریب ٢x، 4 است، ضریب ٢x٣y، ٧ است و ضریب y، ١4 است

فرهنگ فارسی عمید

شریب

آب قابل آشامیدن، هر مایعی که قابل آشامیدن باشد، برای مثال کسی که خورده بود شربتی شراب هوات / بر او شرنگ شود خوش تر از شراب شریب (قطران - ۴۰)

فرهنگ فارسی عمید

رکیب

راکب، سوار، کسی که با دیگری بر یک مرکب سوار شود

فرهنگ فارسی عمید

غریب

دورافتاده از وطن، ویژگی مکانی که محل زندگی شخص نیست و برای او نا آشناست، کنایه از موجب شگفتی، عجیب، در علوم ادبی در علم عروض از بحور شعر بر وزن «فاعلاتن فاعلاتن مستفعلن»، جدید، کنایه از خوب
غریب آمدن: شگفت انگیز و عجیب به نظر رسیدن

فرهنگ فارسی عمید

کریه

زشت، ناپسند، ناخواسته، ناپسندداشته

فرهنگ فارسی عمید

جریب

واحد اندازه گیری سطح زمین برابر با ۰۰۰/۱۰ مترمربع، هکتار

فرهنگ فارسی عمید

اریب

عاقل، دانا، خردمند، متدبّر، متفکّر، فروهیده، نیکورای، داناسر، بخرد، صاحب خرد، فرزانه، راد، خردور، پیردل، لبیب، فرزان، خردومند، خردپیشه، حصیف

فرهنگ فارسی عمید

رکیب

حلقۀ فلزی که به زین اسب آویزان می کنند و پا در آن می گذارند، برای مثال رکیب است پای مرا جایگاه / یکی ترگ تیره سرم را کلاه (فردوسی - ۱/۳۱۷)

فرهنگ فارسی عمید

کریم

بخشنده، صاحب کرم، سخی، از نام ها و صفات خداوند، از صفات قرآن

فرهنگ فارسی عمید

تکریب

(تَ جَ جُ)

کرب بستن بر دلو، خرمای کرابه خوردن، به بانگ آوردن نان پزکریب را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کشت کردن در زمین بی آب و گیاه. (از اقرب الموارد). رجوع به کریب شود

لغت نامه دهخدا

کریبه

(کَ بَ)

سختی و بلا. ج، کرائب. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ضریب

مانند، مثل، نوع، همتا، شکل

فرهنگ لغت هوشیار

شریب

هم پیاله آب ناگوار آب کش

فرهنگ لغت هوشیار

صریب

شیر ترش

فرهنگ لغت هوشیار

تریب

خاکنشین، درویش

فرهنگ لغت هوشیار

حریب

کسی که مال او را ربوده باشند

فرهنگ لغت هوشیار

جریب

مقدار معلوم از موزون و زمین

فرهنگ لغت هوشیار

رکیب

نشانده چون نگین در انگشتری، سوار، همسوار دو ترکه، کرد پاره ای از زمین که کناره های آن را بلند کرده در آن سبزی کارند کشتزار، رده کویک (خرما بن) برخی از واژه نامه ها رکیب را دگر گشته (اماله) (رکاب) دانند: وهنگ گور گیاه از گیاهان حلقه مانندی از فلز (آهن نقره طلا) که در دو طرف زین مرکوب آویزند و بهنگام سواری پنجه های پا را در آن کنند جمع رکب، قسمتی از ماشین (اتومبیل سواری اتوبوس و غیره) که مسافران هنگام سوار شدن و پیاده شدن پابر آن گذارند، شتر سواری و مرکوب (جمع رکایب رکائب)، پیاله هشت پهلو، جام شراب مدور، نوعی حلقه طناب که پاها را در آن کنند و ضمن لغزاندن آن حلقه ها برروی طناب ثابت صعود نماید. سوار راکب، آنکه با دیگری بر یک مرکب سوار باشند. گور گیاه

فرهنگ لغت هوشیار