معنی کرسوت - جستجوی لغت در جدول جو

کرسوت

فرهنگ گویش مازندرانی

کسوت

لباس، جامه، پوشاک

فرهنگ فارسی عمید

کرست

سینه بند زنان، کمربندی که مبتلایان به کمردرد به دور کمر خود می بندند تا از آن محافظت می کند

فرهنگ فارسی عمید

کروت

فربه، چاق، تنومند

فرهنگ فارسی عمید

کسوت

(کِ)

دهی است از دهستان در کاسعیده بخش چهاردانگه شهرستان ساری. کوهستانی و جنگلی و معتدل و مرطوب است و210تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

کرست

(کُ سِ)

شکم بند زنان. بندی پهن و کش آمدنی و چسبان که زنان بر سرین و شکم و قسمتی از سینه بندند تا کلان ننماید و از کلان شدن بازدارد

لغت نامه دهخدا

کرسوع

(کُ)

استخوان برآمدۀ پیوند سردست از سوی خنصر، استخوانک خردگاه نزدیک بند دست ستور و گوسپند و مانند آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج، کراسع. (مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کرکوت

(کَ)

شهری در مغرب حلوان که نام قدیمی آن کرکه بوده است. (ترجمه تاریخ ایران تألیف سایکس ج 1 ص 597)

لغت نامه دهخدا

کسوت

(کِسْ وَ)

کسوه. رخت و لباس و جامه و پوشاک. (ناظم الاطباء).
- پیش کسوت، در اصطلاح زورخانه کاران، تقدم و سبق در پهلوانی کیفاً و زماناً.
- کسوت جان دادن، کنایه از خاصیت دادن است. (از ناظم الاطباء) (از برهان).
- ، حیات دادن و زنده کردن. (برهان) (ناظم الاطباء).
- کسوت جان کردن، کسوت جان دادن. (ناظم الاطباء). رجوع به کسوت جان دادن شود.
- کسوت کافوری، کنایه از برف که کوه و دشت را پوشانیده باشد. (برهان) (ناظم الاطباء).
، طریقه و روش آرایش. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کرست

(کَ رَ)

شهری بزرگ که بنابه گفتۀ گزنفون در کنار رود ماس کاس بوده و رود مزبور شهر را از هر طرف احاطه می کرده است. (ایران باستان ج 2 ص 1008)

لغت نامه دهخدا

رسوت

(رَسْ وَ)

داروی هندیست که در امراض بکار برند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

کرسوف

(کُ)

پنبه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کرسف. (ترجمه ابن البیطار ج 1 ص 107). کرفس. (یادداشت مؤلف). قطن. مؤنث آن کرسوفه است. (از اقرب الموارد) ، لیقۀ دوات. (ناظم الاطباء). رجوع به کرسف شود

لغت نامه دهخدا