معنی کرسه در فرهنگ فارسی عمید

چِرک بدن یا جامه، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رِم، ریم، سیم، سَخ، شُخ، وَسَخ، پیخ، پَژ، فَژ، کورَس، کُرَس، هُو، هُبَر، بَخجَد، بَهرَک، خاز، دَرَن، قَیح، کَلچ، کَلَخج، کِلَنج

معنی کرسه در لغت نامه دهخدا

چرک و ریم را گویند. (برهان) (ناظم الاطباء). رجوع به کرس و کرسنه شود، موی پیچیده و مجعد را نیز گفته اند. (برهان) (ناظم الاطباء). بمعنی موی مجعد شاهدی نیافتم فقط در لغت اسدی چ پاول هورن در کلمه فش این بیت از منجیک آمده است و هرچند معنی بیت معلوم نیست، معهذا کلمه کرسه نیست و به گمان من کوسه است و شاید همین سبب تصوروجود چنین کلمه یا چنین معنی شده باشد:، جنگ کرده نشسته اندر زین، بر تن کرسه دم ریخته فش.، ؟ (یادداشت مؤلف).، رجوع به کرس شود

معنی کرسه در لغت نامه دهخدا

اصل هر چیز، بول و سرگین درهم نشسته. (برهان) (از ناظم الاطباء)

معنی کرسه در فرهنگ لغت هوشیار

فریب خدعه مکر: (ایلچی هیبت حسود ترا دید بر اسب عمر و گفتش: تش . {} هر که با دولت تو کرده کرش کرده در گردنش زمانه کرش) (پور بهای جامی)، فروتنی چاپلوسی

معنی کرسه در فرهنگ گویش مازندرانی

شانه ی عسل، ته مانده ی عسل در کندو پس از زمستان

معنی کرسه - جستجوی لغت در جدول جو

کرسه

فرهنگ فارسی عمید

کرسه

لغت نامه دهخدا

کرسه

لغت نامه دهخدا

کرسه

فرهنگ لغت هوشیار

کرسه

فرهنگ گویش مازندرانی

کرسی

چهارپایۀ چوبی بزرگی که در زمستان در زیر آن منقلی روشن کرده و رویش را با لحافی بزرگ می پوشانند و پاها را زیر آن قرار می دهند

فرهنگ فارسی عمید

کرده

انجام یافته، مخلوق، آفریده

فرهنگ فارسی عمید

پرسه

پرسش، عیادت، احوال پرسی از بیمار، مجلس ختم، ماتم پرسی، تسلیت

فرهنگ فارسی عمید

ترسه

رنگین کمان، کمانی مرکب از هفت رنگ که از تجزیۀ نور خورشید در قطرات باران ایجاد می شود، تربسه، رخش، آژفنداک، سدکیس، ایرسا، نوسه، آلیسا، نوس، تربیسه، آزفنداک، کلکم، آفنداک، سرگیس، تیراژی، درونه، تویه، آدینده، سرویسه، سویسه، شدکیس، توبه، قوس و قزح، اغلیسون، نوشه، کرکم، تیراژه، سرکیس، قزح

رَنگین کَمان، کمانی مرکب از هفت رنگ که از تجزیۀ نور خورشید در قطرات باران ایجاد می شود، تَربَسِه، رَخش، آژفَنداک، سَدکیس، ایرسا، نوسَه، آلیسا، نوس، تربیسِه، آزفَنداک، کَلکَم، آفَنداک، سَرگیس، تیراژی، دُرونِه، تویِه، آدیندِه، سَرویسِه، سَویسِه، شَدکیس، توبِه، قُوس و قَزَح، اِغلیسون، نوشَه، کَرکَم، تیراژِه، سِرکیس، قُزَح

فرهنگ فارسی عمید

کروه

واحد اندازه گیری مسافت برابر با یک سوم فرسنگ معادل دو کیلومتر
آشیانه و آرامگاه

فرهنگ فارسی عمید

کرسی

چهارپایه ای که بر روی آن می نشینند، صندلی
پست، شغل، رشتۀ تخصصی دانشگاه مثلاً کرسی فلسفه در دانشگاه هاروارد
مرکز شهر یا کشور یا منطقه
جای قرار دادن کتاب، رحل
تخت پادشاهی، سریر، برای مثال همان روز گفتی که نرسی نبود / همان تخت و دیهیم و کرسی نبود (فردوسی - ۶/۲۸۲)، فلک هشتم

چهارپایه ای که بر روی آن می نشینند، صندلی
پست، شغل، رشتۀ تخصصی دانشگاه مثلاً کرسی فلسفه در دانشگاه هاروارد
مرکز شهر یا کشور یا منطقه
جای قرار دادن کتاب، رحل
تخت پادشاهی، سریر، برای مِثال همان روز گفتی که نرسی نبود / همان تخت و دیهیم و کرسی نبود (فردوسی - ۶/۲۸۲)، فلک هشتم

فرهنگ فارسی عمید

کراسه

دفتر، جزوه، کنایه از قرآن یا جزئی از آن

فرهنگ فارسی عمید

پرسه

ولگردی، دوره گردی، گدایی، دریوزگی
پرسه زدن: راه رفتن بی هدف، گردش کردن در کوچه و بازار، راه رفتن و دریوزگی کردن

فرهنگ فارسی عمید

کرشه

کرش، فروتنی، افتادگی، تواضع

فرهنگ فارسی عمید

کروه

دندان فرسوده و کرم خورده، برای مثال باز چون برگرفت پرده ز روی / کروه دندان و پشت چو گان است (رودکی - ۴۹۴)

فرهنگ فارسی عمید

کراه

کناره، کران، کرانه، نهایت

فرهنگ فارسی عمید

مکرسه

(مُ رَ سَ / مُ کَرْ رَ سَ)

قلاده مکرسه، قلاده ای که مروارید و مهرۀ آن در رشته ای کشیده سپس آن هر دو را یک جا کرده با مهره های کلان ضم کنند. (منتهی الارب). گردن بند از مروارید و مهره که در مابین دو دانه از مروارید و مهره، مهرۀ بزرگتر کشیده باشند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کرفه

ثواب، کار نیک

معنی کرسه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما