معنی کرسه
- کرسه
- چرک بدن یا جامه، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رم، ریم، سیم، سخ، شخ، وسخ، پیخ، پژ، فژ، کورس، کرس، هو، هبر، بخجد، بهرک، خاز، درن، قیح، کلچ، کلخج، کلنج
واژههای مرتبط با کرسه
کرسه
- کرسه
- فریب خدعه مکر: (ایلچی هیبت حسود ترا دید بر اسب عمر و گفتش: تش . {} هر که با دولت تو کرده کرش کرده در گردنش زمانه کرش) (پور بهای جامی)، فروتنی چاپلوسی
کرسه
- کرسه
- اصل هر چیز، بول و سرگین درهم نشسته. (برهان) (از ناظم الاطباء)
کرسه
- کرسه
- چرک و ریم را گویند. (برهان) (ناظم الاطباء). رجوع به کرس و کرسنه شود، موی پیچیده و مجعد را نیز گفته اند. (برهان) (ناظم الاطباء). بمعنی موی مجعد شاهدی نیافتم فقط در لغت اسدی چ پاول هورن در کلمه فش این بیت از منجیک آمده است و هرچند معنی بیت معلوم نیست، معهذا کلمه کرسه نیست و به گمان من کوسه است و شاید همین سبب تصوروجود چنین کلمه یا چنین معنی شده باشد:
جنگ کرده نشسته اندر زین
بر تن کرسه دم ریخته فش.
؟ (یادداشت مؤلف).
رجوع به کرس شود
کرسه
- کرسه
- شانه ی عسل، ته مانده ی عسل در کندو پس از زمستان
درسه
- درسه
- ریاضت، مشق
کرده
- کرده
- مفعول
ژرسه
- ژرسه
- فرانسوی کشباف ساده بافت نوعی پارچه نازک، نیم تنه بافته از نخ
ترسه
- ترسه
- قوس و قزح، قوه وهم
پرسه
- پرسه
- رفتن گدایان
