Q: معنی کرز در لغت نامه دهخدا

ابن اسامه و کرزبن ثعلبه، و قیل: اسمه یزید بن انیس، و کرزبن وبره صحابیان اند. (از منتهی الارب). واژه صحابی از ریشه «صَحب» به معنای همراهی آمده و در اصطلاح اسلامی به کسانی اطلاق می شود که پیامبر اسلام (ص) را دیده، به او ایمان آورده و تا پایان عمر مسلمان مانده اند. آنان پایه گذاران سنت، ناقلان حدیث و ستون های نخستین جامعه اسلامی به شمار می روند.، ابن علقمه بن هلال بن جریبه. کسی بود که در هجرت پیغامبر اسلام از مکه به مدینه به دنبال او رفت، اما چون نسج عنکبوت بر در غار دید بازگشت. (از الامتاع ج 1 ص 40)

Q: معنی کرز در لغت نامه دهخدا

ناحیتی است هم از روم و بیشتر از وی اندر جزیره هااند خرد و اندر دریای کرز ایشان را شهری است که کرز خوانندو اندر روم است بر کران دریا و همه اخلاق این مردمان با رومیان ماند راست به همه روی. (حدود العالم چ ستوده ص 185). شمال این دریا صقلابست و بلغار و مروات و جنوب وی الان و مشرق بجناک خزر. (یادداشت مؤلف)

Q: معنی کرز در لغت نامه دهخدا

نام گروهی وحشی و چادرنشین. مسکن آنها کوهستان میانه بیخۀ احشام وبیخۀ فال لارستان در زمستان و تابستان است. معیشت آنها از شکار کوه و بزداری است. (فارسنامۀ ناصری)

Q: معنی کرز در لغت نامه دهخدا

دوام کردن بر خوردن قروت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دوام کردن بر خوردن کشک. (ناظم الاطباء)، وعظ و ندا کردن به بشارت انجیل. (از اقرب الموارد)

Q: معنی کرز در لغت نامه دهخدا

وعظ. موعظه. تذکیر. ج، کُروز. (دزی ج 2 ص 454)

Q: معنی کرز در لغت نامه دهخدا

زمینی را گویند که به جهت سبزی کاشتن و زراعت دیگر هموار کرده و کناره های آن را بلند ساخته باشند. (برهان) (ناظم الاطباء). کرزه. (فرهنگ رشیدی از حاشیۀ برهان چ معین). کرد. کرت. رجوع به کرزه، کرد و کرت شود

Q: معنی کرز در لغت نامه دهخدا

خرجینۀ شبان. ج، کِرِزه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). خرجین چوپان که در آن توشه و متاع خویش را حمل کند و به قولی جوال کوچک است وعبارت اساس چنین است: جعل متاعه فی الکرز و هو الجوالق (جوال). ج، اکراز، کِرَزه. (از اقرب الموارد)

Q: معنی کرز در فرهنگ لغت هوشیار

آلبالو از گیاهان تازی گشته کاردان ویژکار کاری، نژاده از واژگان دو پهلو، ناتوان، چرغ چرخ ازپرندگان، پرنده یکساله آلبالو زمینی که به جهت سبز کاشتن یا زراعت دیگر هموار کنند و کناره های آنرا بلند سازند

Q: معنی کرز در فرهنگ فارسی معین

کرزه، زمینی که به جهت سبزی کاشتن یا زراعت دیگر هموار کنند و کناره های آن را بلند سازند

کرز

لغت نامه دهخدا

کرز

لغت نامه دهخدا

کرز

لغت نامه دهخدا

کرز

لغت نامه دهخدا

کرز

لغت نامه دهخدا

کرز

لغت نامه دهخدا

کرز

لغت نامه دهخدا

کرز

فرهنگ لغت هوشیار

کرز

فرهنگ فارسی معین

کرز

فرهنگ فارسی معین

کرز

فرهنگ گویش مازندرانی

کرزمان

گرزمان، عرش، فلک نهم بالای همۀ افلاک که آن را محیط بر عالم ماده می دانستند، در روایات دینی جایی فراتر از همۀ آسمان ها، فلک المحیط، چرخ برین، چرخ اکبر، فلک الافلاک، چرخ اثیر، چرخ اطلس، سپهران سپهر، طارم اعلیٰ، آسمان، سپهر، بالاترین مرحلۀ بهشت، بهشت برین

گرزمان، عَرش، فلک نهم بالای همۀ افلاک که آن را محیط بر عالم ماده می دانستند، در روایات دینی جایی فراتر از همۀ آسمان ها، فَلَکِ المُحیط، چَرخِ بَرین، چَرخِ اَکبَر، فَلَکُ الاَفلاک، چَرخِ اَثیر، چَرخِ اَطلس، سِپِهران سِپِهر، طارَمِ اَعلیٰ، آسمان، سپهر، بالاترین مرحلۀ بهشت، بهشت برین

فرهنگ فارسی عمید

کرزیان

نام دریای بنطس است. صاحب حدود العالم آرد: او را دریای بنطس خوانند حد مشرق او حدود الان است و حد شمال جایها بجناک و خزران و مروات و بلغار اندرونی و قلاب است و از حد مغرب او ناحیت برجان است و از وی حد جنوب ناحیت روم است و درازای این دریا هزاروسیصد میل است اندر پهنای سیصدوپنجاه میل است. (حدود العالم). ظاهراً منسوب به کرزست. رجوع به کرز شود

معنی کرز - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما