- کرثیٔ(کِ ثِءْ)
ابر بلند رفتۀ برهم نشسته. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). ابر مرتفع متراکم. (از اقرب الموارد) ، پوست بیرون بیضه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). پوست بیرون تخم مرغ. (ناظم الاطباء)
معنی کرثیٔ - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(کِ فِءْ)
لغت نامه دهخدا
ابر بلند رفتۀ برهم نشسته. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به کرفئه شود