معنی کدیزاد - جستجوی لغت در جدول جو

کدیزاد

لغت نامه دهخدا

پریزاد

(دخترانه)

زاده پری، زیبا، نام همسر داریوش دوم پادشاه هخامنشی

فرهنگ نامهای ایرانی

سهیزاد

(دخترانه)

مرکب از سهی (صفت سرو، راست) + زاد

فرهنگ نامهای ایرانی

کیازاد

(دخترانه و پسرانه)

زاده پادشاه

فرهنگ نامهای ایرانی

کی زاد

(پسرانه)

زاده پادشاه

فرهنگ نامهای ایرانی

دیوزاد

بچۀ دیو، دیونژاد، کنایه از اسب قوی هیکل

فرهنگ فارسی عمید

مریزاد

برای دعا و تحسین کار و هنر کسی به کار می رود، دست مریزاد، برای مثال اگر بتگر چون او پیکر نگارد / مریزاد آن خجسته دست بتگر (دقیقی - ۱۰۰)

فرهنگ فارسی عمید

آدمیزاد

مردم، انسان، زادۀ آدمی، بشر

فرهنگ فارسی عمید

دیزار

ده کوچکی است از دهستان طقرود بخش دستجرد شهرستان قم، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

دیزان

دهی است از دهستان دشتابی بخش بوئین شهرستان قزوین با 120 تن سکنه، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)
دهی است از دهستان بالا بخش طالقان شهرستان تهران با 890 تن سکنه، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

کدیباء

(کُ دَ)

سپیدی که بر ناخن نوجوانان پیدا گردد. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). رجوع به کدب شود

لغت نامه دهخدا

کیزان

جمع واژۀ کوز، (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، جمع کوز که آبجامه ای است معروف، (آنندراج)، رجوع به کوز شود

لغت نامه دهخدا

میزاد

به معنی مجلس عیش و عشرت است، (از شعوری ج 2 ورق 363)

لغت نامه دهخدا

کدکاد

(رَ)

از حد درگذشتن در ضحک. (منتهی الارب) (آنندراج). کدکده. (ناظم الاطباء). و رجوع به کدکده شود

لغت نامه دهخدا

مریزاد

(مَ)

دعایی) یعنی در لغزش مباد. (غیاث) (آنندراج). آفرین. زه:
بنازم به دستی که انگورچید
مریزاد پائی که درهم فشرد.
؟ (از یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

دلیزاد

(دِ)

بنا بقول صاحب تاج العروس از ازهری، کلمه ای است معمول در هرات برای مصّاخ یا شدّاء که گیاهی باشد چون پیاز. (از یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

دیزباد

دهی است از دهستان پائین خواف بخش شهرستان تربت حیدریه با 32 تن سکنه، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
نام محلی کنار راه نیشابور و مشهد میان قلعه وزیر و شورابی در 852200 گزی تهران، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

کلیشاد

(کِ رُ)

دهی از دهستان اشترجان است که در بخش فلاورجان شهرستان اصفهان واقع است و 2492 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

دیوزاد

دیوزاده. زاده شده از دیو. بچۀ دیو. (ناظم الاطباء). از نژاد دیو. از تخمه دیوان:
که گر گیو گودرز و آن دیوزاد
شوند ابر غرنده یا تیزباد.
فردوسی.
که برد آگهی نزد آن دیوزاد
که آنجا سیاوخش دارد نژاد.
فردوسی.
کنون چون گشاده شد آن دیوزاد
بچنگ است ما را غم و سرد باد.
فردوسی.
بطمع بزرگیم بدهی بباد
بدان اژدهاپیکر دیوزاد.
اسدی.
گل را نتوان بباد دادن
مهزاد به دیوزاد دادن.
نظامی.
همه در هراسیم ازین دیوزاد
تویی دیوبند از تو خواهیم داد.
نظامی.
بمن بانگ برزد که ای دیوزاد
شبیخون من چونت آید بیاد.
نظامی.
، کنایه از اسب قوی هیکل و تیزرو. (غیاث) (آنندراج) :
به چابک روی پیکرش دیوزاد.
نظامی.
، خسرو دیوزاد، نامی از نامهای پهلوانان افسانه های قدیم. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

کدیراء

(کُ دَ)

شیر و خرما که زنان را فربه کند. (منتهی الارب). شیری که خرما در آن بخیسانند و زنان جهت فربهی خورند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

آدمیزاد

(دَ)

زادۀ آدم. انسان. مردم. بشر: یکی را شنیدم از پیران که مریدی را همی گفت ای پسر چندان که تعلق خاطر آدمیزاد بروزی است اگر... (گلستان).
که هامون و دریا و کوه و فلک
پری وآدمیزاد و دیو و ملک
همه هرچه هستند از آن کمترند
که با هستیش نام هستی برند.
سعدی.
- امثال:
آدمیزاد اگر بی ادب است آدم نیست.
آدمیزاد تخم مرگ است،هیچ آدمی را از مرگ گزیری نباشد.
آدمیزاد شیر خام خورده است، هر خطائی از انسان سر تواند زدن.
از سستی آدمیزاد گرگ آدمیخوار پیدا شود، اگر قبول ظلم نکنند ظلم از میان برخیزد.
(که) باشد دزد طبع آدمیزاد، آدمی بمعاشرت بدان بدی آموزد

لغت نامه دهخدا

پریزاد

(پَ)

نام کنیزک شیرین است

لغت نامه دهخدا

پریزاد

(پَ)

پریزاده. فرزند پری. پری نژاد

لغت نامه دهخدا

کدواد

بنای خانه و عمارت: (در عهد تو استوار مانده کدواده عمر سست پیمان) (سیف اسفرنگ)

فرهنگ لغت هوشیار

مریزاد

در مورد تحسین کارکسی بکار رود، پهلوانی که از حریف عاجز شود و میخواهد کشتی را ختم کند گوید: مریزاد. درین صورت حریف از او دست بر میدارد. یا دست مریزاد. در مورد تحسین بکار رود: اگر بتگر چنو پیکر نگارد مریزاد آن خجسته دست بتگر. (دقیقی. گنج سخن)

فرهنگ لغت هوشیار

پریزاد

زاده پری فرزند پری پری نژاد، (استعاره) کودک زنی زیبا، (استعاره) فرزند زیبا

فرهنگ لغت هوشیار