- کدیباء (کُ دَ)
سپیدی که بر ناخن نوجوانان پیدا گردد. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). رجوع به کدب شود
معنی کدیباء - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(نُ کَ)
لغت نامه دهخدا
آن باد که به میان صبا و شمال آید. (مهذب الاسماء). صابیه. (فرهنگ خطی) (اقرب الموارد). نکباء صبا و شمال. (از متن اللغه). رجوع به نکباء شود
(حُ دَ)
لغت نامه دهخدا
آبی است بنوجذیمه بن مالک بن نصر بن قعین بن حارث... را بالای غدیر صلب که کوهی است. (معجم البلدان)
(ذُ نَ)
لغت نامه دهخدا
دانه ای است که در میان مزرعۀ گندم روید و با گندم مخلوط شود و باید گندم را از آن پاک سازند
(کَ)
لغت نامه دهخدا
ابوحاتم گوید که کریبان فارسی جربّان است، بمعنی درع و جیب. (از المعرب جوالیقی ص 99). مأخوذ از گریبان است. رجوع به گریبان شود
(کَ)
لغت نامه دهخدا
خانه زاد و انسان یا حیوانی که زاده در خانه خود شخص باشد. (ناظم الاطباء)،
{{اسم خاص}} نام پیل خاص خسروپرویز. (یادداشت مؤلف). در ترجمه طبری بلعمی آمده: نام پیل خاص خسروپرویز اکدیزاد یا کدیزاد بود که به ایران زاده بود. و صاحب مجمل التواریخ گوید: نهصد پیل بودش (خسرو پرویز را) به روزگار و در جمله پیلی که آن را کدیزاد خواندندی که به ایران زاده بود
{{اسم خاص}} نام پیل خاص خسروپرویز. (یادداشت مؤلف). در ترجمه طبری بلعمی آمده: نام پیل خاص خسروپرویز اکدیزاد یا کدیزاد بود که به ایران زاده بود. و صاحب مجمل التواریخ گوید: نهصد پیل بودش (خسرو پرویز را) به روزگار و در جمله پیلی که آن را کدیزاد خواندندی که به ایران زاده بود
(کَ)
لغت نامه دهخدا
کتیرا. کثیرا. صمغ قتاد است یا رطوبتی که از بیخ نوعی از درخت که بکوه بیروت و لبنان روید حاصل شود. جهت سرفه و خشونت سینه و قرحۀ ریه و گرفتگی آواز و حرقهالبول و تقویت روده مفید است. (منتهی الارب) (آنندراج). رطوبتی که از بیخ درختی که در کوههای لبنان و بیروت است بیرون آید. (اقرب الموارد). رجوع به کتیرا شود
(کُ بَ)
لغت نامه دهخدا
کبد. کبد. کبداء. کبیداه. میانۀ آسمان. (منتهی الارب). وسط آسمان. (از اقرب الموارد). و رجوع به کبد و کبداء و کبیداه شود
(کُ دَ)
لغت نامه دهخدا
شیر و خرما که زنان را فربه کند. (منتهی الارب). شیری که خرما در آن بخیسانند و زنان جهت فربهی خورند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(حُ دَ)
لغت نامه دهخدا
قریه ای است به شام که عدی بن رقاع، خمر مقدیه را بدانجا منسوب داشته است. (معجم البلدان)
نوعی پارچه ابریشمین رنگین، دیدار زیبا روی صورت جمیل. یا دیبای پخته در پخته دیبایی که هیچ یک از تار و پودش خام نباشد
ادبمندان جمع ادیب ادب دارندگان ادب دهندگان مردمان صاحب ادب و فرهنگ
