معنی کثبه در لغت نامه دهخدا

اندک از آب و شیر یا جرعه مانندی که در آوند باقی باشد، یا به اندازۀ پری کاسه از آب و شراب و اندکی از طعام و شراب و از خاک و جز آن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، یک دوشیدن از شیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ج، کُثَب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، هر چیز فراهم آمدۀ سپس کمی. (منتهی الارب). هر گرد آمده و مجتمع شده سپس کمی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، زمین هموار پست میان دو کوه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). زمین هموار پست میان دو کوه و یا میان دو پشته. (ناظم الاطباء). ج، کُثَب. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

معنی کثبه در لغت نامه دهخدا

موضعی است. (منتهی الارب) (از معجم البلدان)

معنی کثبه - جستجوی لغت در جدول جو

کثبه

لغت نامه دهخدا

کثبه

لغت نامه دهخدا

وثبه

یک بار جستن، دلیری، جرئت

فرهنگ فارسی عمید

کوبه

آلت کوبیدن، چکش، چکش در خانه

فرهنگ فارسی عمید

کلبه

خانۀ کوچک، خانه، خانۀ روستایی، دکان

فرهنگ فارسی عمید

کعبه

خانۀ خدا در مکه، آنچه شکل مکعب داشته باشد، خانۀ چهارگوش، غرفه

فرهنگ فارسی عمید

کثعه

(کَ ثَ عَ)

گل و لای. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کثعه

(کُ عَ)

فرقی که بر وسط لب بالایین است. (منتهی الارب) (آنندراج). ناو در میانۀ لب بالایین. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کتبه

(رَ)

رجوع به کتب و کتاب و کتابه شود

لغت نامه دهخدا

کتبه

(کَ تَ بَ)

کتبه. جمع واژۀ کاتب (فرهنگ فارسی معین). نویسندگان. کاتبان. منشیان. (ناظم الاطباء) : اما طریقی که خواجۀ فاضل ظهیرالدین کرجی داشت، کتبۀ عجم از نسخ کتابت بر منوال او اگر خواهند قاصر آیند. (مرزبان نامه). و رجوع به کتبه و کاتب شود
جمع واژۀ کاتب. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به کتاب و کاتب شود

کَتَبَه. جَمعِ واژۀ کاتب (فرهنگ فارسی معین). نویسندگان. کاتبان. منشیان. (ناظم الاطباء) : اما طریقی که خواجۀ فاضل ظهیرالدین کرجی داشت، کتبۀ عجم از نسخ کتابت بر منوال او اگر خواهند قاصر آیند. (مرزبان نامه). و رجوع به کَتَبَه و کاتب شود
جَمعِ واژۀ کاتب. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به کتاب و کاتب شود

لغت نامه دهخدا

کتبه

(کُ بَ)

دوال که بدان دوزند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دوالی است که به آن دوخته میشود درز مشک و غیر آن. (شرح قاموس) ، آنچه بدان شرم ماده شتر را فراهم آرند تا گشن برنجهد. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، درز موزه و مشک و جز آن فراهم آورده. (منتهی الارب). درزی است که بهم آورده است دوال هر دو روی آنرا. (شرح قاموس). ج، کتب. (اقرب الموارد)

دوال که بدان دوزند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دوالی است که به آن دوخته میشود درز مشک و غیر آن. (شرح قاموس) ، آنچه بدان شرم ماده شتر را فراهم آرند تا گشن برنجهد. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، درز موزه و مشک و جز آن فراهم آورده. (منتهی الارب). درزی است که بهم آورده است دوال هر دو روی آنرا. (شرح قاموس). ج، کُتَب. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کتبه

(کِ بَ)

نوشتن خواستن کتابی را که می نویسی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). نبشتن خواستن کتابی را که شخص می نویسد. کتبت، نوع نبشتن، هیئت نبشتن. (ناظم الاطباء). کتبت

لغت نامه دهخدا

کجبه

(کَ بَ / بِ)

مخفف کجابه است که کجاوه باشد. (برهان) (آنندراج). کجاوه. کجابه. (ناظم الاطباء). رجوع به کجاوه و کجابه شود

لغت نامه دهخدا

کاثبه

(ثِ بَ)

پیش شانه جای اسب. ج، اکثاب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

کابه

(رِ تُ)

موضعی است ببلاد تمیم یا آبی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

کثعه

(کَ / کُ عَ)

کفک که دیگ از سر اندازد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، سرشیر و کف آن. (منتهی الارب). آنچه بر سرشیر آید از چربی و دفزک. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اکثبه

(اَ ثِ بَ)

جمع واژۀ کثیب. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). جمع واژۀ کثیب به معنی تودۀ ریگ. (ازآنندراج). و رجوع به کثیب شود، بخل و امساک ورزیدن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کنبه

ریسمان خام

فرهنگ لغت هوشیار

کذبه

دروغگو

فرهنگ لغت هوشیار

کتبه

جمع کاتب، نویساران، نویسندگان

فرهنگ لغت هوشیار

کثره

کثرت در فارسی: فزونی، بسیاری بفخمی فروتی، فراوانی، بالندگی

فرهنگ لغت هوشیار

کجبه

دو اطاقک چوبین رو باز یا با سایبان که آنها را در طرفین شتر یا استر بندند و در هر اطاقک مسافری نشیند و آن در قدیم وسیله حمل و نقل مسافران بود، هود جی که بر پشت اسب استر فیل می بستند یا توسط غمان و بار بران افراد را حمل میکردند: (با آنکه اندک عارضه ای داشت آغرق در قلعه گذاشته بکجاوه در آمده عزیمت اردو همایون داشت. ) (عالم آرا)

فرهنگ لغت هوشیار

کسبه

جمع کاسب، پیشه وران

فرهنگ لغت هوشیار

کربه

اندوه کشنده گلو گیر خانه کوچک کلبه، حجره دکان. سبزک کلاغ سبز

فرهنگ لغت هوشیار

کلبه

خانه کوچک تنگ و تاریک را گویند، خانه کوچک و محقر و بی برگ و ویران

فرهنگ لغت هوشیار

کوبه

دریغ دریغا گویی پارسی تازی گشته کوبه: کوس گونه ای بازی شترنگ، کوس کوبه کوست، کوبه سنگی که با آن بکوبند چیزی را آلتی شبیه بگوشت کوب که بر سر پهن آن سیمهای کوتاه آهنی یا برنجی فرو کرده باشند و با آن خمیر بعضی انواع نان را میکوبند، آلتی فلزی که بر در خانه تعبیه کنند و آنرا بر صفحه فلز زیرین کوبند تا اهل خانه را خبر کنند چکش در خانه، دهلی است دم دراز شبیه قیف که آنرا از چوب و گاهی از سفال سازند و معرکه گیران و سر آوازه خوانان آنرا زیر بغل گیرند و نوازند تنبک طبل المخنث. توضیح بقول غزالی نواختن این آلت موسیقی در اسلام ممنوع بوده زیرا ساز مخصوص عیاشی و شرابخواری بود و بیشتر مخنثان آنرا می نواختند

فرهنگ لغت هوشیار

کعبه

خانه خدای، بیت العتیق، بیت الله الحرام

فرهنگ لغت هوشیار

وثبه

وثبه در فارسی جستنی یک بار جستن، دلیری کردن، جوانمردی یک بار جستن: (موشی بقاعده گذشته بر شکم باغبان وثبه ای بکرد باغبان از جای بجست)، دلیری جرات، جوانمردی

فرهنگ لغت هوشیار