- کتی (کَ)
پارۀ آهن که زیر ناودان نهند تا آب ریزد. (یادداشت مؤلف)
معنی کتی - جستجوی لغت در جدول جو
- کتی
کته. اسم هندی کلب است. (تحفۀ حکیم مؤمن). رجوع به کته شود
- کتی
تپه –بلندی، بالای سر، گیسو، کدام سوی، تپه، پیشانی، نام مرتعی درلفور واقع در شهرستان سوادکوه، گوشت آب پزی که
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آینده، زمان بعد از حال، در دستور زبان علوم ادبی فعلی که بر زمان پس از حال دلالت دارد، آنکه از جایی بیاید، آنچه بعد بیاید
تهی، خالی
برهنه، لخت، عریان، اوروت، ورت، لوت، لچ، رت، متجرّد، غوشت، لاج، تهک، عور، عاری، معرّیٰ
برهنه، لخت، عریان، اوروت، ورت، لوت، لچ، رت، متجرّد، غوشت، لاج، تهک، عور، عاری، معرّیٰ
کتاب ها، نوشته ها، اوراق چاپ شده جلد شده، جمع واژۀ کتاب
کتب اربعه: چهار کتاب آسمانی، شامل صحف ابراهیم، تورات، انجیل و قرآن
کتب اربعه: چهار کتاب آسمانی، شامل صحف ابراهیم، تورات، انجیل و قرآن
بوزینه، نوعی میمون کوچک دم دار با ران های بی مو و سرخ رنگ که در آسیا و افریقا زیست می کند، انتر، بوزنه، بوزنینه، پوزینه، پهنانه، مهنانه، کپی، گپی، قرد
بیل پهن با دستۀ چوبی که ریسمانی به آن می بندند و یک نفر دسته را می گیرد و یک نفر سر ریسمان را و با آن زمین شیار کرده را پل کشی می کنند، پل کش، گراز، بنکن، بنگن، فه
ضرباتی که با دست یا چیز دیگر توسط شخصی بر بدن کسی وارد می شود، چوب کلفت، چماق، چوب گازران
کتک زدن: زدن کسی با دست، چوب یا شلاق
کتک زدن: زدن کسی با دست، چوب یا شلاق
پنهان کردن، پنهان داشتن امری یا چیزی
کتم عدم: کنایه از جهانی که پنهان است و دیده نمی شود، جهان نیستی، نابودی
کتم عدم: کنایه از جهانی که پنهان است و دیده نمی شود، جهان نیستی، نابودی
(کَ بَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان میان بند بخش نور مازندران. (ازسفرنامۀ مازندران رابینو ص 110 و ترجمه ص 149)
(نُ کَ)
لغت نامه دهخدا
روزبه بن عبدالله لاهوری، مکنی به ابوعبدالله. از شاعران قرن پنجم است. عوفی در لباب الالباب قصیدتی از او در مدح سلطان مسعود بن محمود غزنوی نقل کرده است، این ابیات از آن است:
روی آن ترک نه روی است و بر او نه بر است
که بر این نار به بار است و بر آن گل به بر است
به طرازی قد و خرخیزی زلفین دراز
رستخیز همه خوبان طراز و خزر است
گر به جای مه و خورشید بود یار مرا
اندر این معنی هم جای حدیث و نظر است
ماه کی سروقد و سیم تن و لاله رخ است
ماه کی نوش لب وناربر و جعدور است.
رجوع به لباب الالباب چ نفیسی ص 290 و678 و هفت اقلیم ذیل اقلیم سوم شود
روی آن ترک نه روی است و بر او نه بر است
که بر این نار به بار است و بر آن گل به بر است
به طرازی قد و خرخیزی زلفین دراز
رستخیز همه خوبان طراز و خزر است
گر به جای مه و خورشید بود یار مرا
اندر این معنی هم جای حدیث و نظر است
ماه کی سروقد و سیم تن و لاله رخ است
ماه کی نوش لب وناربر و جعدور است.
رجوع به لباب الالباب چ نفیسی ص 290 و678 و هفت اقلیم ذیل اقلیم سوم شود
صورتهایی باشد که به جهت بازی کردن و مشغول نمودن اطفال از خمیرسازند و پزند عروسک، کلمه ای که مرغان را بدان طلبند
میمون (مطلقا) بوزینه قرده: (در آن وادی نگاه کردم همه وادی پر از قرده و خنازیر بود یعنی پر از کپی و خوک ترسیدم از آن حال) (تفسیر ابو اتلفنج)، میمون سیاه (خصوصا)
بر گرفته از} کتل {انگلیسی غوری غوری بزرگ ظرف مسین دارا لوله و دسته دار که در آن آب و مایعات دیگر ریزند
تهی خالی بی خورش ساده تنها: نان پتی، برهنه روت لخت عور: پاپتی، آشکار. یا دوغ پتی. دوغ بی کره و روغن و بسیار آب
از پارسی هاتا ایچ فاید خداوند است و میر و میرزاه - ز عهد و عصر آدم فاید اکنون (قطران) تا تا آنکه: (حتی باو گفتم که نزد شما بیاید)
همه گیر، بیماری واگیر، زمین پست و چال افتاده