روزبه بن عبدالله لاهوری، مکنی به ابوعبدالله. از شاعران قرن پنجم است. عوفی در لباب الالباب قصیدتی از او در مدح سلطان مسعود بن محمود غزنوی نقل کرده است، این ابیات از آن است: روی آن ترک نه روی است و بر او نه بر است که بر این نار به بار است و بر آن گل به بر است به طرازی قد و خرخیزی زلفین دراز رستخیز همه خوبان طراز و خزر است گر به جای مه و خورشید بود یار مرا اندر این معنی هم جای حدیث و نظر است ماه کی سروقد و سیم تن و لاله رخ است ماه کی نوش لب وناربر و جعدور است. رجوع به لباب الالباب چ نفیسی ص 290 و678 و هفت اقلیم ذیل اقلیم سوم شود
