معنی کانه در لغت نامه دهخدا

مأخوذ از کندن. زمین کنده و گود کرده برای کاشتن خربوزه و مانند آن نیز برای کاشتن درخت. (از فرهنگ نظام)، برابری کردن با کسی در رتبه و مرتبه که به عربی مرا گویند. (آنندراج)، قیمت خوراک، ریا و تزویر، جای پائین نشستن. (ناظم الاطباء)

معنی کانه در فرهنگ لغت هوشیار

(کشتی رانی) چوبی است که بر سر سکان گذارند و بوسیله آن سکان را حرکت دهند (سواحل خلیج فارس) (اصطحات کشتی)

معنی کانه در فرهنگ گویش مازندرانی

قدیمی، کهنه، کهنه، پارچه ای جهت پوشاک بچه

معنی کانه - جستجوی لغت در جدول جو

کانه(لِ)

لغت نامه دهخدا

کانه

فرهنگ لغت هوشیار

کانه

فرهنگ گویش مازندرانی

مانه

(دخترانه)

نام روستایی در نزدیکی بجنورد

فرهنگ نامهای ایرانی

عانه

رستنگاه مو در زیر ناف، زهار

فرهنگ فارسی عمید

کابنه

چشم، دیده، نظر، چشم خانه

فرهنگ فارسی عمید

کاخه

یرقان، زردی گندم، باران

فرهنگ فارسی عمید

کاشه

یخ نازک روی آب
یخ، آبی که از شدت سردی بسته و سفت شده باشد، هسر، هسیر، هتشه برای مثال گرفت آب کاشه ز سرمای سخت / چو زرین ورق گشت برگ درخت (عمعق - ۱۹۵)
کپسول

فرهنگ فارسی عمید

لکانه

زویج، نوعی خوراک که از تکه های رودۀ گاو یا گوسفند پر شده از پیه و گوشت تهیه می شود، زونج، زنّاج، زیچک، برای مثال چو خر بی خرد زآنی اکنون که آنگه / به مزد دبستان خریدی لکانه (ناصرخسرو - ۴۱)
آلت تناسل مرد

فرهنگ فارسی عمید

فکانه

(فَ نَ / نِ)

فگانه. افگانه. (یادداشت مؤلف). رجوع به فگانه شود

لغت نامه دهخدا

مکانه

(مَ نَ)

از ’ک ون’، جایگاه. مکان. ج، مکانات. (مهذب الاسماء). جایگاه. مکان. (منتهی الارب). مکان و جای و جایگاه. (ناظم الاطباء). موضع. (اقرب الموارد) ، پایگاه و منزلت. (منتهی الارب). منزلت. (اقرب الموارد) ، نیت و آهنگ و گویند مضیت مکانتی، ای لطیئتی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آهنگ و نیت. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

لکانه

(لَ نَ / نِ)

معرب آن لقانق، و ظاهراً مصحف نکانه است که نقانق معرب آن است. رجوع به جهودانه در فرهنگ رشیدی شود. لکامه. رودۀ گوسفند به گوشت آگنده و پخته. (برهان). چرغنده. مالکانه. زونج. عصیب. رودۀ گوسفند که به گوشت و جگر پر کرده بپزند. (جهانگیری). سختوبا. (زمخشری) :
چو خر بی خبر ز آنی اکنون که آنگه
به مزد دبستان خریدی لکانه.
ناصرخسرو.
از پس دیوی دوان چو کودک لیکن
رود و می است و زلیبیا و لکانه.
ناصرخسرو.
، و به علاقۀ مشابهت قضیب را بدان اراده کرده اند. آلت تناسل. (برهان) :
من شاعری سلیمم با کودکان رحیمم
زیرا که جعل ایشان دوغی است بالکانه.
طیان.
گر زآنکه لکانه آرزوی است
اینک به میان ران لکانه.
طیان

لغت نامه دهخدا

رکانه

(رُ نَ)

شهری از عمل بلنسیۀ اندلس. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

سکانه

(سُ نِ)

دهی از دهستان زلقی بخش الیگودرز شهرستان بروجرد، دارای 233 تن سکنه و آب آن از قنات و چاه است. محصول آن چغندر و پنبه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

رکانه

(تَ)

رکانت. استواررأی و آهسته و آرمیده گردیدن و صاحب وقار شدن. رکونه. (منتهی الارب). استواررای و آهسته و آرمیده و صاحب وقار. (آنندراج) با آرام شدن. (المصادر زوزنی) (دهار). استواررأی گشتن. استوارو آرمیده گردیدن و صاحب وقار شدن. (ناظم الاطباء). استوار و صاحب وقار شدن. (از اقرب الموارد). رکونه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به رکونه شود

رکانت. استواررأی و آهسته و آرمیده گردیدن و صاحب وقار شدن. رکونه. (منتهی الارب). استواررای و آهسته و آرمیده و صاحب وقار. (آنندراج) با آرام شدن. (المصادر زوزنی) (دهار). استواررأی گشتن. استوارو آرمیده گردیدن و صاحب وقار شدن. (ناظم الاطباء). استوار و صاحب وقار شدن. (از اقرب الموارد). رُکونَه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به رکونه شود

لغت نامه دهخدا

زکانه

(زَ نَ)

اسم مصدر ازکان است بمعنی بگمان گفتن چیزی را، و راست برآمدن آن. زکانیه هم مثل آن است. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بگمان گفتن چیزی را و راست آمدن آن. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دکانه

(دُکْ کا نَ / نِ)

طلل. تخت. سکوئی که از هیچ سمت به دیوار منتهی نشود. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

تکانه

(تِ نِ)

دهی از دهستان ده پیراست که در بخش حومه شهرستان خرم آباد واقع است و 600 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

اکانه

(اِ تِ)

فروتن گردانیدن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

چکانه

(چَ نَ / نِ)

بمعنی چغانه است. (اوبهی) ، چکّه. لکّه:
پر مکن جام ای صنم امشب چو دوش
کت همه جامه چکانه برچکید.
سنائی

لغت نامه دهخدا

زکانه

زیرکی هشیاری، پیش بینی درست

فرهنگ لغت هوشیار

شانه

آن چیزی باشد که از چوب و شاخ یا استخوان و فلزات و غیره سازند و زلف و گیسو را بدان پرداز دهند کتف

فرهنگ لغت هوشیار

تانه

تاری که جولاهگان برای بافتن مهیا کنند مقابل پود

فرهنگ لغت هوشیار

دانه

هسته، تخم گیاه، بذر

فرهنگ لغت هوشیار

خانه

سرا، آنجائی که در آن آدمی سکنی میکند

فرهنگ لغت هوشیار

چانه

موضع ریش برآوردن

فرهنگ لغت هوشیار

پانه

چوبی که نجاران در شکاف چوب دیگر نهند تا آسان بشکافد و کفشگران در فاصله قالب و کفش میگذارند فانه پهانه فهانه پغار اسکنه گوه، چوبی که زیر ستون گذارند تا رایت ایستد، چوبی که پشت در اندازند تا باز نشود چوبکی که بر یک طرف آن سوراخی باشد و میخی باریک در آن کنند چنانکه آن چوب باسانی حرکت کند و آن طرف که سوراخ دارد در دیوار استوار کنند و چون خواهند که در خانه بسته شود آنرا به پشت در باز افکنند و آنرا چلمرد خوانند

فرهنگ لغت هوشیار

بانه

موی زهار

فرهنگ لغت هوشیار

لکانه

نکانه: چو خربی خبرزانی اکنون که آنگه بمزد دبستان خریدی لکانه. (ناصر خسرو. 381)، آلت تناسل مرد قضیب: گر زانکه لکانه است (لکانه ت لغ) آرزویت اینک بمیان ران من لکانه. (طیان لفااف. 432)

فرهنگ لغت هوشیار