معنی کامگار در لغت نامه دهخدا

نام یکی از طیور یا سباع شکاری که بغایت صیاد و شکاری می باشد، (برهان)، هر سباع و مرغ شکاری که همه چیز گیر باشد، (از برهان) (از فرهنگ سروری نسخۀ میرزا)، هر مرغ شکاری دلیر گیرنده، (یادداشت مؤلف)

معنی کامگار در لغت نامه دهخدا

مقابل ناکام، (مجمل اللغه)، آنکه همه آرزوهای خود را به انجام میرساند، سعادتمند و نیک بخت، (ناظم الاطباء)، پادشاه صاحب اقبال، (برهان)، موفق، کامیاب، نایل بمقصود، کامکار، بختیار، دلشاد، دولت یار، مقبل، مسعود:، یکی آرزو خواهم از نامدار، که باشد بر آن آرزو کامگار،، فردوسی،، ای بر همه هوای دل خویش کامگار، ای بر همه مراد دل خویش کامران،، فرخی،، شادیش باد دولت و پیروزی و ظفر، همواره بر هوای دل خویش کامگار،، فرخی،، بر همه شادی تو بادی شادخوار و شادمان، برهمه کامی تو بادی کامران و کامگار،، فرخی،، شاد بادی بر هواها کامران و کامگار، شاه باشی بر زمانه، کامجوی و کامران،، فرخی،، نه زودتر بتوانستم آمدن بوجود، نه کامگار من از ایستادن و رفتار،، ناصرخسرو،، همیشه این خاندان بزرگ، پاینده باد و ... فرزند این پادشاه بزرگ کامروا و کامگار، (تاریخ بیهقی)، پاینده و کامروا و کامگار و برخوردار از ملک و جوانی، (تاریخ بیهقی)، جز در خدمت برادر کامگار بر درگه دیگری نشتافت، (ترجمه تاریخ یمینی ص 447)،، مدت عمر ار نداد کام سیاوش، دولت کاوس کامگار بماناد،، خاقانی،، شیر سیاه معرکه، خاقان کامران، باز سفید مملکه، بانوی کامگار،، خاقانی،، حظ تو در فیض روح، در همه تنها روان، رای تو چون عقل کل، بر همه جا کامگار،، خاقانی،، در کنج اعتکاف، دلی بردبار کو، در گنج عشق، جان کسی کامگار کو؟، عطار،، چو پیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست، برآمد خنده ای خوش بر امید کامگاران زد،، حافظ،، دل در جهان مبند و بمستی سؤال کن، از فیض جام و قصۀ جمشید کامگار،، حافظ،، تا نخیزد کسی ز جا ناکام، دیگری کامگار ننشیند،، ؟،، - بر کسی یا چیزی کامگار بودن، غلبه داشتن بر کسی، چیره بودن، تسلط داشتن، پیروز و غالب بودن، ظفرمند بودن بر او:، شاعر که مدح گوی چنین مهتری بود، بر طبع چیره باشد و بر شعر کامگار،، فرخی،، هرگز نشوم بکام دشمن، تا بر تن خویش کامگارم،، ناصرخسرو،، که شه بر همه بد بود کامگار، چو گردد پشیمان نیاید بکار،، اسدی،، - پادشاه کامگار، پادشاه صاحب اقبال و خوشبخت و باعظمت، پادشاه کامیاب و پیروز، رجوع به خسرو کامگار شود: زندگانی پادشاه کامگار و صاحب قران روزگار در حفظ کردگار باد، (سندبادنامه ص 299)، و اگر کسی گوید بزرگا و با رفعتا که کار امارت است اگر بدست پادشاه کامگار و کاردان محتشم افتد، بوجه نیکو بسر برد، (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 386)، به هرات پادشاهی بود کامگار و فرمانروا، (نوروزنامه)،، که شه مسعود ابراهیم مسعود، به گیتی پادشاه کامگار است،، مسعودسعد،، - پادشه کامگار، پادشاه کامگار:، بسوخت حافظ و ترسم که شرح قصۀ او، بسمع پادشه کامگار ما نرسد،، حافظ،، - خسرو کامگار، خسرو صاحب اقبال و نیک بخت، خسرو پیروز و کامیاب و با عظمت، رجوع به پادشاه کامگار شود:، چنین گفت با شاه طوس سوار، که ای پرهنر خسرو کامگار،، فردوسی،، - دولت کامگار:، ولیکن بدان دولت کامگار، نباشد بسی عمر او پایدار،، نظامی،، دولت کامگار در گیتی، بندۀ رای کامگار تو باد،، ؟، - سلاطین کامگار،: چه سلاطین کامگار را هیچ خصلتی از آن مستکره تر نتواند بود که بر امثال این معانی اقدام نمایند، (سندبادنامه ص 74)، رجوع به پادشاه کامگار شود،، - شاه کامگار،: مدت عمر شاه کامگار و خسرو نامدار در متابعت عقل و مشایعت عدل باد، (سندبادنامه ص 84)، رجوع به پادشاه کامگار شود،، - شه کامگار:، بسوی چهارم شه کامگار، ابا پیل و کوس و تبر، ده سوار،، فردوسی،، رجوع به پادشاه کامگار شود،، - شهریار کامگار،: و اگر در تقریر محاسن نوبت آن پادشاه دیندار و شهریار کامگار خوضی و ... رود غرض از ترجمه این کتاب فایت گردد، (کلیله و دمنه)، و سبب و علت ترجمه این کتاب آن بود که باری تعالی ̍ آن پادشاه عادل بختیار و شهریار عالم کامگار انوشیروان کسری بن قباد را از شعاع عقل و نور عدل حظی وافر ارزانی داشت، (کلیله و دمنه)،، - کامگار بودن، خوشبخت و سعادتمند بودن، کامیاب بودن، نایل به مقصود بودن:، مسعود پادشاه جهان کامگار باد، بنیاد دین و دولت او پایدار باد،، مسعودسعد،، یکی آرزو دارم ای شهریار، که باشم بدان آرزو کامگار،، فردوسی،، - ملک کامگار:، گفتم ملک محمد، محمود کامگار، گفتا ملک محمد، محمود کامران،، فرخی،، ملکی بود کامگار و بزرگ، ایمنی داده میش را با گرگ،، نظامی،، - ناکامگار، نامراد، ناموفق،، - ناکامگار کردن، نامراد کردن، نومید ساختن:، بر کام و آرزو دل بیچارۀ مرا، ناکامگار کرد دل کامگار او،، فرخی،، و رجوع به ناکامگار شود،،، جبار، (از مهذب الاسماء)، به جبر بر کاری دارنده، (از مجمل اللغه)، زورمند، دارای قدرت مطلقه، قادر مطلق:، تویی آفرینندۀ کامگار، فروزندۀ جان اسفندیار،، فردوسی (از ولف)،، دگر آنکه باشد خدا کامگار، به یاری نخواهد ز کس هیچ کار،، فردوسی،، به یزدان چنین گفت کای کامگار، توانا و دارندۀ روزگار،، فردوسی،، به پوزش بیامد بر شهریار، که ای از جهان بر شهان کامگار،، فردوسی،، یکی آرزو خواهم از نامدار، که باشد بر آن آرزو کامگار،، فردوسی،، بنزد طلسم آمد آن نامدار، گشاده دل و بر سخن کامگار،، فردوسی،، بدین خواری بدین زاری بدین درد، مژه پرآب گرم و روی پرگرد،، همی گویم خدایا کردگارا، بزرگا کامگارا بردبارا،، تو یار بی دلان و بی کسانی، همیشه چارۀ بیچارگانی،، (ویس و رامین)،، کس را بر اختیار خدا اختیار نیست، بر خلق دهر و دهر جز او کامگار نیست،، مسعودسعد،، وز بر آن بزمگاه نوبتی خسروی، همچو قضا کامگار، همچو قدر کامران،، خاقانی،،، زبردست و توانا، (ناظم الاطباء)، پیروز و مسلط و پیروزمند، به مجاز دلاور و شجاع:، چو دستور شد از شه نامدار، بمیدان درآمد یل کامگار،، فردوسی،، چنین گفت کز لشکر نامدار، سواری بباید همی کامگار،، فردوسی،، ندیدیم زیبنده تر زین سوار، به تیرو کمان بر چنین کامگار،، فردوسی،، امیران کامران، دلیران کامجوی، هژبران تیزچنگ، سواران کامگار،، فرخی،، کمال بیوفایی و غدر او را بر آن میدار که جباری است کامگار، (کلیله و دمنه)،، - بازوی کامگار، بمجاز، بازوی توانا و قوی:، ز صد دلیر یکی باشد آنکه توفیقش، حسام قاطع و بازوی کامگار دهد،، ظهیر فاریابی (از ترجمه تاریخ یمینی ص 195)

معنی کامگار در لغت نامه دهخدا

جد احمد بن سهل از اصیلان ایران و نبیرۀ یزدگرد شهریار، رجوع به ص 395 و 403 شرح احوال و اشعار رودکی و زین الاخبار شود

معنی کامگار در لغت نامه دهخدا

گُل ِ کامگار قسمی گل سرخ، یعنی سوری بسیار سرخ، (از ناظم الاطباء)، منسوب به احمد بن سهل یکی از اصیلان عجم و نبیرۀیزدجرد شهریار و از جملۀ دهگانان جیرنج از دیهای بزرگ مرو، و جد احمد کامگار نام بود، و به مرو گلی است که بدو باز خوانند گل کامگاری گویند و بغایت سرخ باشد، (زین الاخبار گردیزی)، و رجوع به اشعار و احوال رودکی ص 395 و 403 شود، گلی است که آن را در ری قصرانی و در عراق و شام و جزیره جوری گویند، سخت سرخ باشد و منسوب است به مردی دهگان کامگار نام، (ابن اثیر از کازیمیرسکی)، از اقسام گل یعنی رزای لاتینی است، (یادداشت مؤلف) :، که ایران چو باغیست خرم بهار، شکفته همیشه گل کامگار،، فردوسی،، همی زرد گردد گل کامگار، همی پرنیان گردد از رنج خار،، فردوسی،، نکو گلستان باشد و لاله زار، پر از لاله و پر گل کامگار،، فردوسی،، از ارغوان و یاسمن و خیری و سمن، وز سرو نو رسیدۀ گلهای کامگار،، فرخی،، بر کام و آرزو دل بیچارۀ مرا، ناکامگار کرد، گل کامگار او،، فرخی،، بدیدار او راه بست و هری، بهشت برین گشت و باغ بهار، بخندد همی بر کرانهای راه، به فصل زمستان گل کامگار،، فرخی،، با صد هزار جام می سرخ مشکبوی، با صد هزار برگ گل سرخ کامگار،، منوچهری،، تاکان و چشمه باشد تا کوهسار باشد، تا بوستان و سبزه تا کامگار باشد،، منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی)،، به وقت آنکه گل کامگار بوی دهد، ز وصل یار دد ودام کامگار بود،، قطران،، ز نوبهار و گل کامگار بهرۀ من، بدیده و دل اندر خلیده خار بود،، قطران،، چشم بداندیش تو چو نار کفیده ست، تو چو گل کامگار نو شکفیدی،، قطران یا رودکی (احوال و اشعار ج 2 ص 734)،، این شغل خواجه راست گل کامگار بود، او را نسیم (شمیم) داد و عدورا ز کام کرد،، مختاری،، مهتر بسی بود نه همه چون تو کامران، گلها بسی بود نه همه همچو کامگار،، در باغ مهتری چوگل کامگار باش، تا نیکخواه بوی برد بدسگال خار،، سوزنی،، بر جای موی ریخته پیسی شده پدید، وز آب غازه کرده چو گلبرگ کامگار،، سوزنی،، من از خط تو نخواهم بخط شد ار بمثل، برآید از بر گلبرگ کامگار تو کوم،، سوزنی،، بدار دنیا در باغ دین ز دوحۀ عدل، طراوت از گل بی خار کامگار تو باد،، سوزنی،، بلبل نطقش بناز غنچۀ گل کرد باز، گشت ز می عارضش همچو گل کامگار،، خاقانی

معنی کامگار در فرهنگ لغت هوشیار

نایل بمقصود، دلشاد، مقبل، سعادتمند

معنی کامگار - جستجوی لغت در جدول جو

کامگار

فرهنگ نامهای ایرانی

کامگار

لغت نامه دهخدا

کامگار

لغت نامه دهخدا

کامگار

لغت نامه دهخدا

کامگار

لغت نامه دهخدا

کامگار

فرهنگ لغت هوشیار

رامیار

(پسرانه)

چوپان و گوسفند چران، رمه یار چوپان، شبان

فرهنگ نامهای ایرانی

کامکار

(پسرانه)

کامروا، موفق

فرهنگ نامهای ایرانی

کامیار

(پسرانه)

کامیاب

فرهنگ نامهای ایرانی

سامیار

(پسرانه)

کمک کننده به آتش محافظ آتش

فرهنگ نامهای ایرانی

نامدار

(پسرانه)

مشهور، دارای آوازه و شهرت بسیار، مشهور

فرهنگ نامهای ایرانی

کامکار

کامروا، کامران، موفق، خوشبخت

فرهنگ فارسی عمید

کامیار

کامیاب، کامروا

فرهنگ فارسی عمید

کامگار شدن

(رَ بَ تَ)

پیروزی یافتن. به مقصود و آرزو رسیدن. نایل آمدن. کامیاب و مقضی المرام گشتن. غلبه یافتن. چیره شدن بر کسی:
بر آن لشکر آنگه شود کامگار
که بگشایداز بند اسفندیار.
فردوسی.
شوی بر تن خویش بر کامگار
دلت شاد گردد چو خرم بهار.
فردوسی.
فریدون چو شد بر جهان کامگار
ندانست جز خویشتن شهریار.
فردوسی.
ببخشد گنه چون شود کامگار
نباشد سرش تیز و نابردبار.
فردوسی.
رنج نادیده کامگار شدند
هر یکی بر یکی به نیک اختر.
فرخی.
چو بر دشمنان شاه شد کامگار
شد از فرخی کار اوچون نگار.
نظامی (از آنندراج).
فرق ترا درخورد، افسر سلطانیت
گرچه بدین مرتبه، غیر تو شد کامگار.
خاقانی.
و رجوع به کامگار وکامگار گشتن شود

معنی کامگار - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما