معنی کئرچه - جستجوی لغت در جدول جو

فرهنگ گویش مازندرانی

کریچ، خانۀ کوچک، خانه ای که فالیزبانان با شاخه های درخت برای خود درست می کنند، گریچ، کومه، کازه

(کُ چَ / چِ)

خانه ای که فالیزبانان و مزارعان در مزرعه از چوب و علف سازند. (برهان) (از آنندراج) (ناظم الاطباء)

(کَ چَ / چِ)

لیقه و پنبه و یا ابریشم خام که در دوات گذاشته مرکب تحریر و سیاهی روی آن ریزند و از آن تحریر کنند. (ناظم الاطباء)

اطاقکی که فالیز بانا و مزارعان در فالیز و مزرعه از چوب و علف سازند: (بچشم همتت از راه فرهنگ فلک نه دست و شش پی کرچه تنگ) (امیر خسرو)

((کُ چِ))

کومه، کلبه

کنده و بوته ای از درخت که شاخه های فراوان و انبوه داشته باشد

باغچه ای کوچک و حصار شده در اطراف خانه یا آبادی، دیوار سنگی.، غریب گز، نوحی حشره

کلاغ سیاه و سفید

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما