معنی چینگاله - جستجوی لغت در جدول جو

چینگاله

چنگال، پنجۀ درندگان و پرندگان، چنگک، قلاب، در موسیقی چنگ

خوراکی که از روغن داغ کرده و آب و شکر یا شیره با نان تریت کرده درست کنند، چنگال خوست، چنگال خست، چنگال خوش، انگشتو، بشتره، بشتزه، بشنزه، بشنژه

فرهنگ فارسی عمید

دنگاله

آبی که در زمستان در سر ناودان یا در جای دیگر یخ بسته و آویزان شده باشد، درگاله، دنگداله، گلفهشنگ، گلفخشنگ

فرهنگ فارسی عمید

بنگاله

(بَ / بِ لَ / لِ)

بنگال:
شکرشکن شوند همه طوطیان هند
زین قند پارسی که به بنگاله میرود.
حافظ.
دم آبی که جهان قسمت من کرد سلیم
گه به بنگاله برد گاه به بغداد مرا.
سلیم (از آنندراج).
رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

کینگاه

کینه گاه، عرصۀ کارزار، رزمگاه، دشت کین، رجوع به کینه گاه شود

لغت نامه دهخدا

دنگاله

(دَ لَ / لِ)

آبی را گویند که از جای بلندی تا به زمین یخ بسته باشد یا از ناودان تا به زمین آویخته باشد. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء). گلفهشنگ. رجوع به گلفهشنگ شود

لغت نامه دهخدا

شنگاله

(شَ لَ / لِ)

به فارسی خوشۀ گندم است. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

چمنگاه

(چَ مَ)

مرادف چمنزار و چمنستان. آنجا که چمن روید. مرغزار و سبزه زار:
که در پایان این کوه گرانسنگ
چمنگاهی است گردش بیشۀ تنگ.
نظامی.
وآن سرو رونده زآن چمنگاه
شد روی گرفته سوی خرگاه.
نظامی.
رجوع به چمن زار و چمنستان شود

لغت نامه دهخدا

چشنگاه

(چَ)

جای جشن. محل سور و مهمانی. جشنگه. جای جشن و ضیافت. و رجوع به چشن و جشن شود

لغت نامه دهخدا

چنگالی

(چَ)

طعامی که چنگال نیز گویند. (ناظم الاطباء). حلوایی است از کعک و شیره و جز آن. چنگال. (یادداشت مؤلف) ، مالیده گر. (آنندراج). چنگال مال. (شرفنامۀ منیری). رجوع به چنگال شود

لغت نامه دهخدا

چینگانه

(نَ / نِ)

ترکی شدۀ کلمه اروپائی تزیکان یا تسیگان سوزمانی. غربال بند. فیج. فیوج. غره چی. قرشمال. کولی. لوری. لولی. کوچ وبلوچ. (یادداشت مؤلف). رجوع به لوری و لولی شود

لغت نامه دهخدا

چنگوله

(چَ گُ لِ)

نام یکی از پاسگاههای گمرک و مرزبانی بخش مهران شهرستان ایلام است. در 54 هزارگزی جنوب خاور مهران و 4 هزارگزی جنوب راه شوسۀ مهران به دهلران واقعاست. کوهستانی و گرمسیر است. پاسگاه در درۀ کنار رود خانه چنگوله واقع شده است. آب قنات مخصوص پاسگاه است و آب رودخانه شور و تلخ و گوگردی است. این پاسگاه در حدود 18 هزارگز با مرز عراق فاصله دارد. سکنۀ آن را افراد پاسگاه و یک خانوار محلی تشکیل میدهد. در زمستان از ایلات پشتکوه برای تعلیف احشام خود به نزدیکی مرز میروند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

چنداله

(چَ لَ)

نام قلعه ای در هندوستان. صاحب مجمل التواریخ در این باره آورده است: ’... در سال 1170 برای مرتبۀ پنجم احمدشاه بجانب لاهور رفت... در آنجا خبر شورش طایفۀ سیک را شنید که قلعه چنداله را در محاصره افکنده و کار بر مسلمانان سخت گرفته اند. (از مجمل التواریخ گلستانه ص 306)

لغت نامه دهخدا

چنگاوه

(چَ وَ)

نام قهرمانی است در گرشاسبنامه:
ز گشتی بکشتی همی شد چو گرد
همی کوفت گرز و همی کشت مرد
چنین تا بچنگاوۀ جنگ جوی
رسید و کمین کرد از کین بر اوی.
اسدی (گرشاسبنامه ص 123)

لغت نامه دهخدا

چنگاله

(چَ لَ / لِ)

بهمه معانی چنگال آمده است. (شعوری) رجوع به چنگال شود

لغت نامه دهخدا

دنگاله

آبی که در زمستان در بالای ناودان یا محلی دیگر یخ بسته آویزان گردد دنگداله گلفهشنگ

فرهنگ لغت هوشیار