معنی چهارچنار - جستجوی لغت در جدول جو

چهارچنار

لغت نامه دهخدا

چهار گزین، خلفای اربعه، خلفای راشدین، چهار خلیفه. ابوبکربن ابی قحافه، عمربن خطاب، عثمان بن عفان و علی بن ابی طالب

برابری، هم چشمی، مقابله، گفتگو و ستیز
چهار روز آخر چلۀ بزرگ و چهار روز اول چلۀ کوچک زمستان که سردترین روزهای زمستان است
چارچار کردن: کنایه از ستیزه کردن، برای مثال تا بر کسی گرفته نباشد خدای خشم / پیش تو ناید و نکند با تو چارچار (منوچهری - ۴۱)

برابری، هم چشمی، مقابله، گفتگو و ستیز
چهار روز آخر چلۀ بزرگ و چهار روز اول چلۀ کوچک زمستان که سردترین روزهای زمستان است
چارچار کردن: کنایه از ستیزه کردن، برای مِثال تا بر کسی گرفته نباشد خدای خشم / پیش تو ناید و نکند با تو چارچار (منوچهری - ۴۱)

فرهنگ فارسی عمید

چهارلنگر

نوعی کشتی بزرگ

فرهنگ فارسی عمید

چهارچهار

(چَ / چِ چَ / چِ)

مربع. چهارضلعی. رباع، چارچار. چهار روز از آخر چهلۀ بزرگ و چهار روز از اول چهلۀ کوچک زمستان که مصادف است با ششم تا چهاردهم بهمن ماه

لغت نامه دهخدا

چارچار

چهار روز آخر چلۀ بزرگ (هفتم تا دهم بهمن ماه)، و چهار روز اول چلۀ کوچک زمستان، (یازدهم تا چهاردهم بهمن ماه) (از ناظم الاطباء)، نام هشت روز از زمستان که چهار روز آن در آخر چلۀ بزرگ و چهار روز در اول چلۀ کوچک است، نام هشت روز از فصل زمستان که از سی و ششمین روز تا چهل و چهارمین روز را شامل است
بمعنی برابری و هم چشمی و همتائی کردن مخالفین با یکدیگر چنانکه دوچار شدن هم افادۀ همین معنی میکند که دو نفر از سویی و دو از سویی و هم چنین است چار از سویی و چار از سویی دیگر که مقابلۀ مقدمۀمقاتله است، (آنندراج)، رجوع به چارچار کردن شود

لغت نامه دهخدا

چارکنار

(کِ)

قصبه ای است دلنشین در نه فرسخی و سمت شمال مقر سلطنت کابل است. جوانب اربعۀ آن واسع و در یک فرسخی طرف مغرب آن کوه بزرگی واقع و دامن آن کوه گشاده و در آنجا ارغوان زاری است که طول آن یک فرسخ و عرض آن نیم فرسخ باشد و در فصل بهار مانند آن ارغوان زار در هیچ دیار دیده نگردد و نگردیده و در چارکنار قریب یک هزار باب خانه است و بخوبی آب و هوا معروف خاکش طرب انگیز و حسن خیز و هوایش معتدل و اندک بسردی مایل است و قابل است که مثل گردد چنانکه من گفته ام:
شده از ارغوان دگر گلزار
ارغوان زار شهر چارکنار.
(انجمن آرای ناصری).
و رجوع به مرآت البلدان ج 4 ص 50 و 51 شود

لغت نامه دهخدا

چهاریار

(چَ / چِ)

چهارخلیفه. خلفای راشدین. چهارگزین:
خسروا هست جای باطنیان
قم و کاشان و آبه و طبرش
آبروی چهاریار بدار
واندرین چارجای زن آتش.
؟ (از راحهالصدور).
به برزاخان گفت به یاری چهاریار باصفا و ده یار بهشتی... میروم و سر شاه عباس را با نوچه های او می آورم. رجوع به چاریار شود. (حسین کرد)

لغت نامه دهخدا

چهارتار

(چَ / چِ)

که تار چهاردارد، سازی که چهار تار دارد. طنبوری که دارای چهار سیم است. شوشک. رجوع به چارتار شود

لغت نامه دهخدا

چنارنار

(چِ)

مؤلف مرآت البلدان نویسد: از قرای بلوک سرچاهان فارس است. (از مرآت البلدان ج 4 ص 273). رجوع به چنارناز شود

لغت نامه دهخدا

چهارطناب

(چَ / چِطَ)

کنایه از چهارعنصر است:
زآنکه مدهوش گشته اند همه
اندرین خیمۀ چهارطناب.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

چهارعنصر

(چَ / چِ عُ صُ)

مرکب از چهار + طبع، مراد گرمی و سردی و خشکی و تری است. (از غیاث اللغات) (آنندراج) :
روزی دهان پنج حواس و چهارطبع
خوالیگران نه فلک و هفت اخترند.
ناصرخسرو.
ای مهر تو چون چهارطبع اندر خور
وز پنج نماز شکر تو واجب تر.
مسعودسعد.
رنگ از دوسیه سفید بزدای
ضدی ز چهارطبع بگشای.
نظامی.
رجوع به چارطبع شود

مرکب از چهار + طبع، مراد گرمی و سردی و خشکی و تری است. (از غیاث اللغات) (آنندراج) :
روزی دهان پنج حواس و چهارطبع
خوالیگران نُه فلک و هفت اخترند.
ناصرخسرو.
ای مهر تو چون چهارطبع اندر خور
وز پنج نماز شکر تو واجب تر.
مسعودسعد.
رنگ از دوسیه سفید بزدای
ضدی ز چهارطبع بگشای.
نظامی.
رجوع به چارطبع شود

لغت نامه دهخدا

چهارهزار

(چَ / چِ هََ / هَِ)

مرکب از دو عدد اصلی ’چهار’ و ’هزار’ عدد واقع بین سه هزار نهصد نود و نه و چهار هزار و یک. اربع الف: اگر قلعۀ چنار به من گذارید پسر خود را با چهارهزار سوار به خدمت پادشاه فرستم. (تاریخ شاهی 186). شیرخان بعد به دست آوردن قلعه رهتاس سر به فلک برد و در خیال ملک گیری کمر چست بربست خواص خان را با چهارهزارسوار براجه جهار کهند فرستاد. (تاریخ شاهی ص 191)

لغت نامه دهخدا

چهارحصار

(چَ / چِ حِ)

چهارباره. چهارقلعه. چهارحصن، دعائی که بر پیراهن جنگجویان می نوشتند تا از آسیب و گزند مصون مانند. چارحصار

لغت نامه دهخدا

گوشه چهارچنار

(شَ / شِ دَ رَ)

دهی است از دهستان قلعۀ حاتم شهرستان بروجرد. واقع در 3هزارگزی خاوری بروجرد و 2هزارگزی شمال شوسۀ بروجرد. جلگه و معتدل و سکنه اش 1026 تن است. آب آن از رودخانه و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت وراه آن شوسه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا