معنی پنزا - جستجوی لغت در جدول جو

پنزا

لغت نامه دهخدا

پرزا

آنکه بسیار بچه بزاید، پرزاینده

فرهنگ فارسی عمید

پنزه

نوعی رقص که چند تن دست یکدیگر را بگیرند و با هم برقصند

فرهنگ فارسی عمید

پزا

پزنده، آنچه زود پخته شود، زودپز

فرهنگ فارسی عمید

منزا

(مَ زِ)

مونزا. شهری است به ایتالیا در ناحیۀ لومباردی که کلیسای بزرگی از قرنهای 13-14م. و صنعت نساجی و 101600 تن سکنه دارد. (از لاروس)

لغت نامه دهخدا

پنزانس

(پِ)

شهری است بحری در ایالت کرنوای انگلستان، واقع در ساحل مانش در صد هزارگزی جنوب لنچستون و آن لنگرگاه کشتی های کوچک است و حمامهای دریائی و هوائی خوش و معدن سرب و 12100 تن سکنه دارد

لغت نامه دهخدا

نزا

(اَ)

نازا. نزاینده. نازاینده. عقیم. سترون

لغت نامه دهخدا

نزا

(نَ)

دیواری باشد عظیم سخت و بلند و یگانه که در پیش چیزی کشند. (از حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی). دیواری باشد مفرد که در پیش چیزی کشند. (صحاح الفرس). دیوار سخت و بلند که در پیش چیزی کشند. (فرهنگ خطی). بند. بندروغ. (از ناظم الاطباء) :
صف دشمن ترا ناستد پیش
ور همه آهنین نزا باشد.
شهید (از صحاح الفرس)

دیواری باشد عظیم سخت و بلند و یگانه که در پیش چیزی کشند. (از حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی). دیواری باشد مفرد که در پیش چیزی کشند. (صحاح الفرس). دیوار سخت و بلند که در پیش چیزی کشند. (فرهنگ خطی). بند. بندروغ. (از ناظم الاطباء) :
صف دشمن ترا نَاِستد پیش
ور همه آهنین نزا باشد.
شهید (از صحاح الفرس)

لغت نامه دهخدا

پزا

(پَ)

صفت فاعلی دائمی از پزیدن. که زود پزد. آنچه که در حرارت کم پخته شود و بیشتر در حبوبات گویند: لپۀ پزا. نخود پزا. (مقابل ناپز و ناپزا) ، در کلمات مرکبه مانند ناپزا بمعنی ناپزنده یا دیرپزنده و دست پزا بمعنی دست پخته است

لغت نامه دهخدا

پنزا روسیه

(پِ)

شهری است در روسیه (ولگای اوسط) ، واقع درکنار سورا. دارای 92000 تن سکنه و کار خانه چرم سازی و صابون سازی. در قاموس الاعلام ترکی آمده است: نام شهرمرکزی ایالتی است در روسیه موسوم به همین اسم در 298 کیلومتری جنوب شرقی مسکو در ملتقای نهر پنزا و سورا... تجارت پوست و صابون و کار خانه شیشه گری دارد

لغت نامه دهخدا

هنزا

(هََ)

دهستانی است از بخش ساردوئیۀ شهرستان جیرفت. دارای دوهزار تن سکنه و شامل 51 آبادی. آب آن از رودخانه و چشمه و محصول عمده دهستان غله، حبوب و لبنیات است. مرکز دهستان قریۀ هنزا است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

پنزه

(پَزَ / زِ)

نوعی رقص است و آن چنان باشد که جمعی دست یکدیگر را گرفته با هم برقصند. (برهان قاطع). پنجه. فنزج. پنجک. و نیز رجوع به پنجک و پنجه شود

لغت نامه دهخدا

کنزا

(کَ)

عاقل و دانا و فیلسوف. (ناظم الاطباء). عاقل و دانا و ذوفنون. (لسان العجم شعوری ج 2 ص 230) ، گیاه و گلی که به خودی خود روید. گیاه خودرو. (ناظم الاطباء) (از لسان العجم شعوری ج 2 ص 230)

لغت نامه دهخدا

پرزا

(اَ جَ)

که بسیار بچه زاید

لغت نامه دهخدا