معنی پلنکه - جستجوی لغت در جدول جو

پلنکه

لغت نامه دهخدا

پنکه

بادزن برقی

فرهنگ فارسی عمید

النکه

(اَ لَ کَ/ کِ)

شعلۀ آتش. (ناظم الاطباء). در فرهنگها النگه بکاف فارسی ضبط شده است. رجوع به النگه شود، قسمی خربزه. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

پالنکه

(لِ کِ)

نام خرابه هائی در کشور شیاپابجنوب مکزیک و انقاض شهری قدیم در آن دیده میشود

لغت نامه دهخدا

پلکه

(پُ لُ کَ / کِ)

پلک. جفن، طعنه و سرزنش و سخنان درشت و نافهمیده گفتن باشد و سخنان کنایه آمیز که استنباط معانی بد از آن توان کرد بکسی گفتن و پلکن هم بنظر رسیده است که بجای ها نون باشد. (برهان قاطع). سخنان گوشه دار. نکوهش

لغت نامه دهخدا

پنکه

(پَ کَ / کِ)

بادزن که از سقف آویزند و با برق یا بی آن به حرکت آید

لغت نامه دهخدا

پلنکه بلغارستان

(پَ لَ کَ)

پلنکا. نام قضایی است. این قضا از طرف مشرق وشمال شرقی به بلغارستان، و از جانب شمال به حدود صربستان و از سوی مغرب به پره شو و کومانو و از جهت جنوب نیز به قضاهای قره طوه و قوچانه، میرسد و از46 قریه مرکب است. قسم اعظم اراضی آن سنگلاخ و ریگزار است محصولات آن از احتیاجات محلی تجاوز نمی کند. میوه جات علی الخصوص آلو سیاه فراوان دارد. (قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

پنکه

بادبزن که از سقف آویزان کنند وبا برق یا بی آن بحرکت آید، بادبزن برقی

فرهنگ لغت هوشیار