معنی پرنهیب در فرهنگ فارسی عمید

پرترس وبیم، پرهراس، بدان شادمانی و آن فرّوزیب / چرا شد دل روشنت پرنهیب (فردوسی - ۷/۸۷)

معنی پرنهیب در لغت نامه دهخدا

پرترس. پربیم. پرتشویش. پراضطراب:، از آن خواب کز روزگار دراز، بدید و ز هر کس همی داشت راز، سرش گشت گردان و دل پرنهیب، بدانست کامد بتنگی نشیب.، فردوسی.، چو بنمود رخ آفتاب از نشیب، دل موبد از شاه شد پرنهیب، که شاه جهان برنخیزد ز خواب...، فردوسی.، بدان شادمانی و آن فرّ و زیب، چرا شد دل روشنت پرنهیب.، فردوسی.، بیامد گریزان و دل پرنهیب، همی تاخت اندر فراز و نشیب.، فردوسی.، ز بالا چو برق آمد اندر نشیب، دل از مردن گستهم پرنهیب.، فردوسی.، ازو شد دل پیلتن پرنهیب، بترسید کامد بتنگی نشیب.، فردوسی.، از آن آگهی شد دلش پرنهیب، سوی چاره برگشت و بند و فریب.، فردوسی.، دلش پرنهیب است و پرخون جگر، ز بس درد و تیمار چندین پسر.، فردوسی.، بدان برز و بالا ز بیم نشیب، دلش ز آفریدون شده پرنهیب.، فردوسی.، دلم گشت از آن خواب بد پرنهیب، ز بالا بدیدم نشان نشیب.، فردوسی

معنی پرنهیب - جستجوی لغت در جدول جو

پرنهیب

فرهنگ فارسی عمید

پرنهیب

لغت نامه دهخدا

پرنیا

(دخترانه)

پارچه حریر، فرنیا

فرهنگ نامهای ایرانی

پرنین

(دخترانه)

مانند پر

فرهنگ نامهای ایرانی

پرندین

(دخترانه)

نرم و لطیف چون پرند

فرهنگ نامهای ایرانی

پرندیس

(دخترانه)

نرم و لطیف چون پرند

فرهنگ نامهای ایرانی

پرآسیب

پرآزار، پردرد و رنج، پرآفت

فرهنگ فارسی عمید

پرهیز

پرهیزیدن، حذر، احتراز، اجتناب، خویشتن داری، خودداری از انجام دادن کاری یا خوردن چیزی که ضرر داشته باشد، خودداری از حرام
پرهیز جستن: دوری کردن از کاری یا چیزی، خودداری کردن از خوردن بعضی خوراکی ها، پرهیز کردن
پرهیز شکستن: ترک پرهیز کردن
پرهیز کردن: دوری کردن از کاری یا چیزی، خودداری کردن از خوردن بعضی خوراکی ها

فرهنگ فارسی عمید

پرنیخ

تخته سنگ، سنگ مسطح و هموار، کالار، صخره، برای مثال فکندند بر لاد پرنیخ سنگ / نکردند در کار موبد درنگ (رودکی - ۵۴۲)

فرهنگ فارسی عمید

پرندین

چیزی که از حریر دوخته یا ساخته شده باشد

فرهنگ فارسی عمید

پرشکیب

دارای صبر و شکیب بسیار، پرصبر، صبور

فرهنگ فارسی عمید

پرنسیپ

اصول اخلاقی

فرهنگ فارسی عمید

ترهیب

ترساندن، بیم دادن، کسی را دچار ترس و بیم کردن

فرهنگ فارسی عمید

پرنشیب

زمینی که سرازیری بسیار دارد، پر از سرازیری

فرهنگ فارسی عمید

پرفریب

(پُ فَ / فِ)

پرعشوه. سخت مکار. سخت حیله گر:
بدو گفت کای ریمن پرفریب
مگر زین فرازی ببینی نشیب.
فردوسی.
بدانگه که گرسیوز پرفریب
گران کرد بر زین دوال رکیب.
فردوسی.
بخسرو چنین گفت کای پرفریب
بپیش فراز تو آمد نشیب.
فردوسی.
چنین است کردار این پرفریب
چه مایه فراز است و چندین نشیب.
فردوسی.
بدان ای جهاندیدۀ پرفریب
بهر کار دیده فراز و نشیب.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

پرآسیب

(پُ)

پردرد و رنج

لغت نامه دهخدا

بانهیب

(نَ)

ترسناک. وحشت زده:
گهی بر فراز وگهی بر نشیب
گهی شادمان و گهی بانهیب.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

پرشکیب

(پُ شَ)

پرصبر. پرآرام. پرتحمل

لغت نامه دهخدا

سرندیب

(سَ رَ)

جزیره ای است بزرگ بهند و در آن کوهی است که بر آن آدم علیه السلام هبوط نمود. (منتهی الارب). رجوع به سراندیب و نزهه القلوب ص 2، 11، 168، 196، 203، 231، 256، 262 و تاریخ گزیده ص 23 و 32 شود

لغت نامه دهخدا

پرندین

(پَ رَ)

هرچیز که از حریر سازند. (برهان). هرچه از پرند سازند. آنچه از پرند دوزند. (فرهنگ رشیدی). پرندینه:
ز هر سو بی اندازه در وی بجوش
بتان پرندین بر حله پوش.
اسدی

لغت نامه دهخدا