- پرستشگاه
جای پرستش و عبادت، معبد، عبادتگاه
معنی پرستشگاه - جستجوی لغت در جدول جو
- پرستشگاه (پَ رَتِ)
معبد. صومعه. عبادت جای. عبادت گاه
- پرستشگاه
معبد، صومعه، عبادتگاه
- پرستشگاه ((پَ رَ تِ))
معبد، جای عبادت
- پرستشگاه
پرستشکده، عبادتگاه، معبد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
جای پرت شدن، جای بلند که پایین آن گودال یا دره باشد و انسان در صورت لغزش از آنجا پرت شود
محل پرورش، جایی که کودکان بی سرپرست را نگه داری، پرستاری و تربیت می کنند، دارالتربیه
جای پرستش و عبادت، پرستشگاه، برای مثال پرستشکده گشت زان سان که پشت / ببست اندر او دیو را زردهشت (دقیقی - ۵۲)
(رُ تَ)
لغت نامه دهخدا
جای رستن. جای روییدن. منبت. محل روییدن. خله. (یادداشت مؤلف). عرفج. منبت. (از منتهی الارب). منبت شاذ، قیاس منبت است. (منتهی الارب) : تدبیر آسان برآمدن دندان کودکان آن است که ارک او را یعنی آن موضع که رستنگاه دندان بر آن است به چیزهای نرم و چرب می مالند چون پیه مرغ. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
- رستنگاه موی، محل روییدن مو. جای رستن موی: شعیره... گاه بر رستنگاه موی مژه افتد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). مردم شیعه مسح سر از چکاد تا رستنگاه موی پیشانی کنند. (یادداشت مؤلف)
- رستنگاه موی، محل روییدن مو. جای رستن موی: شعیره... گاه بر رستنگاه موی مژه افتد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). مردم شیعه مسح سر از چکاد تا رستنگاه موی پیشانی کنند. (یادداشت مؤلف)
(پَ رَ تِ گَ)
لغت نامه دهخدا
عابد. پرستنده، خادم. چاکر. پرستنده:
ترا صدهزاران پرستشگرند
که از وی (ابن یامین) در آن کار چابکترند.
شمسی (یوسف و زلیخا)
ترا صدهزاران پرستشگرند
که از وی (ابن یامین) در آن کار چابکترند.
شمسی (یوسف و زلیخا)
(پَ)
لغت نامه دهخدا
پرخاشگه. میدان جنگ. آوردگاه. آوردگه:
بپرخاشگه جان ستان دیدمت
قوی دست و چابک عنان دیدمت.
نظامی
بپرخاشگه جان ستان دیدمت
قوی دست و چابک عنان دیدمت.
نظامی
(پَ رَ تِ کَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
عبادتگاه. پرستشگاه. معبد:
پرستشکده گشت از ایشان بهشت
ببست اندرو دیو را زردهشت.
دقیقی.
و ولف این کلمه را پرستشکده با ذال منقوط آورده است
پرستشکده گشت از ایشان بهشت
ببست اندرو دیو را زردهشت.
دقیقی.
و ولف این کلمه را پرستشکده با ذال منقوط آورده است
(پَ رَ تِ گَ)
لغت نامه دهخدا
عبادت. حالت و چگونگی و عمل پرستشگر:
هرچه بدهر آدمی است و پری
نیست مگر بهر پرستشگری.
ای به بطالت چو فرومایگان
چند خوری نعمت حق رایگان.
؟
، خدمت:
پرستشگری راببسته میان
بنزدیک آن تخت شاه جهان.
شمسی (یوسف و زلیخا)
هرچه بدهر آدمی است و پری
نیست مگر بهر پرستشگری.
ای به بطالت چو فرومایگان
چند خوری نعمت حق رایگان.
؟
، خدمت:
پرستشگری راببسته میان
بنزدیک آن تخت شاه جهان.
شمسی (یوسف و زلیخا)
(پَرْ وَ رِ)
لغت نامه دهخدا
محل پرورش. آنجا که نگاهدارند و پرورش دهند. آنجا که تربیت کنند:
دو پستان که امروز دلخواه اوست
دو چشمه هم از پرورشگاه اوست.
(بوستان).
- پرورشگاه یتیمان، جائی که کودکان یتیم را در آن نگاهداری و پرستاری کنند. دارالایتام
دو پستان که امروز دلخواه اوست
دو چشمه هم از پرورشگاه اوست.
(بوستان).
- پرورشگاه یتیمان، جائی که کودکان یتیم را در آن نگاهداری و پرستاری کنند. دارالایتام
(پَرَ تِ گَهْ)
لغت نامه دهخدا
معبد. پرستشگاه. صومعه. جای عبادت. عبادتگاه. پرستشکده. عبادتخانه:
پرستشگهی بس کنم زین جهان
سپارم ترا آنچه دارم نهان.
فردوسی.
خود اندر پرستشگه آمد چو گرد
بزودی در آهنین سخت کرد.
فردوسی.
پرستشگهش کوه بودی همه
ز شادی شده دور و دور از رمه.
فردوسی.
یکی جای دارم برین تیغ کوه
پرستشگهی نیز دور از گروه.
فردوسی.
پرستشگهی بود تا بود جای
بدو اندرون یاد کرد خدای.
فردوسی.
برآمد درختی از آن جایگاه
ز خون سیاووش فرخنده شاه...
بدی مه بسان بهاران بدی
پرستشگه سوگواران بدی.
فردوسی.
مر آن را میان جهان جای کرد
پرستشگهی زو دلارای کرد.
اسدی.
که هست این پرستشگهی دلپذیر
بتی در وی از رنگ همرنگ قیر.
اسدی
پرستشگهی بس کنم زین جهان
سپارم ترا آنچه دارم نهان.
فردوسی.
خود اندر پرستشگه آمد چو گرد
بزودی در آهنین سخت کرد.
فردوسی.
پرستشگهش کوه بودی همه
ز شادی شده دور و دور از رمه.
فردوسی.
یکی جای دارم برین تیغ کوه
پرستشگهی نیز دور از گروه.
فردوسی.
پرستشگهی بود تا بود جای
بدو اندرون یاد کرد خدای.
فردوسی.
برآمد درختی از آن جایگاه
ز خون سیاووش فرخنده شاه...
بدی مه بسان بهاران بدی
پرستشگه سوگواران بدی.
فردوسی.
مر آن را میان جهان جای کرد
پرستشگهی زو دلارای کرد.
اسدی.
که هست این پرستشگهی دلپذیر
بتی در وی از رنگ همرنگ قیر.
اسدی
دارالایتام، دارالتربیه، شیرخوارگاه، یتیم خانه
پرستنده، عابد، مترهب، متعبد